Olmak ya da olmamak!

Tribünleri on binlerle dolduran takımlar için zor zamanlar... Taraftar yoksa başlama düdüğüyle yanında olan ateşleyici en önemli güç yok. Taraftar yoksa geriye düştüğünde ayağa kaldıran motivasyon da yok.
Göztepe ‘dert olacağını’ gösterdiğinde ekran başında Altay’a “Helal olsun” diyenlerin sesi pencere camlarını titretmiştir.
Sahaya bakanlar ise, İzmir ekibinin ‘can havliyle’ oynadığını görüyordu.
l Jose Sosa’dan beklenmedik top kaybı vardı,
l Caner Erkin kademeye geç kaldı,
l Altay Bayındır zamanlama hatası yaptı.
Sonrası, sarı lacivertli tarafta derin bir sessizlik.
Fenerbahçe’nin sorunu ne biliyor musunuz? Taraftarının yokluğunda o güçlü, hükmedici oyunu ararken, defansif kurgunun sürekli ‘kırmızı alarm’ vermesi. Oysa görüntü net...
Kaleci Altay’a bu kadar çok top geliyorsa ciddi bir sorun var demektir ve Erol Bulut ne yapsa bu derde çare bulamadı.
Göztepe ilk dakikalarda bulduğu iki pozisyonun birini gole dönüştürünce oyun iştahını da artırdı. Galatasaray’ın kazanıp 3 puan öne geçmesiyle Fenerbahçe açısından psikolojik eşiği de artmış maç büyük bir uğraşa dönüştü.
Elbette, Göztepe skoru koruma planıyla oynayınca topa sahip olan takımdılar ama:
l Normalin üzerinde efor harcamak zorunda kaldılar.
l Göztepe iyi kapandı, açamadılar
l Oyuna ‘olması gerektiği kadar’ ofansif zenginlik de katamadılar.
Futbol hayatında muhtemelen böyle bir zemin görmemiş Mesut Özil’in ‘görünür hâle gelmesini sağlayacak bir yol da bulamadı Fenerbahçe...
Sarı lacivertli ekip için galibiyet öyle çok da uzak bir ihtimal değildi aslında. İki şartla
1- Kalan 45 dakikayı bir ‘kupa finali’ gibi oynamak.
2- Göztepe’nin ani çıkışlarına önlem almak.
‘Oyunu karşı kaleye yıksalar da’ olmadı, başaramadılar. Evdeki hesabı çarşıya uyduramadılar.  Şimdi; Trabzonspor deplasmanı Hamlet’in o meşhur repliğine döndü.
Olmak ya da olmamak...

MAÇIN ADAMI: Halil Akbunar