Ünal Bolat

"Hastalığı ne biz, ne de babam dillendiriyorduk. Babam vefat edince elbiselerini bir fakire vermek için ceplerine bakarken bir not buldu annem..."

"2.5 ay sonra tahliye olacaktım. Şimdi bir yıl fazla yatacağım. Şimdi hapisteyim ve bana yine annemden başka kimse ağlamıyor..."

"Annem hep 'bu kızdan sana hayır gelmez' diyordu. Ama o benim için ağlıyordu... Her şeye rağmen o geldiği için çok mutluydum..."

"Mahkemeden çağrılıyordum. Şaşırmıştım. Hakkımda bilişim sistemlerinin kullanılması suretiyle hırsızlık suçundan dava açılmış..."

"O gençler bizim gençlerimiz... Kendi çocuklarımız... Ve çok değil yavruların iki kuşak ötesi gençliğinde Kur'an-ı kerimi gizli okur, dinini gizli öğrenirdi..."

"Aman Allah'ım 25 sene önce ismini dahi bilmeden ziyaret ettiğim o kabirdi. O anda çok duygulandım. Yıllar önce ziyaret ettiğim o anlar aklıma geldi."

"Alttan alsam da durumumu şoföre anlatmaya kalksam, o zamana kadar belki minibüsün yanına gelecek ve minibüsü görüp yanında inecektim..."

"Otobüs bastı gitti... Benim de aklım başıma yeni gelmişti... Zifiri karanlıkta dağ başında inmiştim otobüsten... Neredeydim? Burası neresiydi?"

"Geçtim müsait bir yere, el ettim gelen geçen otobüse... Yolda kaldığımızı fark eden bir insaflı şoför durdu... Bindim otobüse... Durumu anlattım..."

"Kaç çocuğun bayramda bayramlıklar giymesine, okul kıyafeti almasına; annesi olmayan nice genç kıza annelik yaparak çeyiz temin etmesine yardım etmiştir..."

"Anlamadığım bir şey vardı... Ne olduysa o gece komutanlarımızı göremez olduk... Nereye gittiler, ne oldular bilmiyorduk... Birbirimize sorar olduk..."

"Ertesi hafta yine pazara gittik ve o pazarcının önünden geçerken tekrar aklıma geldi. Pazarcı beni tanımadı. Zaten tanıması da mümkün değildi."

"Geçim sıkıntısını yaşamış bir genç olarak babama dedim ki: Babanın evlada yaptığı dua kabul olurmuş, bana dua et de benim çok param olsun..."

"Açıkçası ödemeye niyetli değildim. Çünkü sorguluyor ve 'ne malum benim o kontörleri harcadığım?' diye kendime haklılık payı çıkartıyordum..."

"Selam emanetini alarak İstanbul'dan geri döndük... Mezuniyet yılı olduğu için herkes bir başka telaş içindeydi... Bu selamı Kurtan Hocaya ulaştıramadım."

"Bunun yataklı tedavi edilmesi lazım, diyerek doktoru yönlendirmek istediklerinde gözlerimden yaşlar boşalmaya başladı. Bu nasıl babaydı böyle?!."

"Bir kış günü, gece geç saatlerde, 505 numaralı hatta belediye otobüsüyle yolculuk yapıyordum. Otobüs sakin bir yerde, göl kenarında yol alıyordu..."

"O bunları konuşurken ben hem hayretler içindeydim. Hem de iki gün önce gördüğüm rüyanın bu şekilde tezahür etmesinin şokundaydım..."

"Yahu diyorum içimden, 'nereden bulaştım bu işe?' İçimden cılız bir ses ise 'hani her şeyde bir hayır vardı, o da bir can değil mi?' diyordu."

"Dayanamadım, takip ettim. Sekiz nüfuslu bir hane, sofrada bekleşen yavrular... Sekiz nüfusun akşam yemeğini böyle geçiştirdiklerine şahit oldum..."