Ünal Bolat

"Anlamsız sorular içinde, hemen önümde, elinde büyük mavi kırmızı yeşil bir papağanla şövalye yüzüğü taşıyan zat kardeşine sesleniyor."

"O an beynimden vurulmuşa döndüm. Anneme ne olmuştu? Eğer içeride bunca kalabalık varsa... Ben de içeriye alınmıyorsam, anneme ne olmuştu?"

"Bisikleti geri çevirip pedallara asıldım. Camiye doğru nasıl gidiyorum ama... Cami birkaç kilometre geride kalmıştı."

"Büyük geçmiş olsun. Seni orada dönüp durdurup almasaydık şimdi onlarla beraberdin" dedi. Şaşırmıştım. Bu adam kimdi? Neciydi?

İnşaat malzemesi dükkânında küçük kardeş Tuğrul Bey ile konuşurken bir yandan da alacağımız malzemeler için dükkâna göz gezdiriyorduk. Böyle varlıklı insanlar böylesine ufacık ve genelde basit, ucuz ve kalitesiz malzemeler satan bir dükkâna kalmışlardı.

"Yanlarında çalıştığım yıllarda fidan boylu tığ gibi kara yağız bir delikanlı iken şimdi saçları sakalları ağarmış âdeta yaşlı biri duruyordu karşımda!.."

"Çocuktum. Aç olsam bile açlığın ne olduğunu anlayacak yaşta değildim. Ama babamın bazen içli içli ağladığını görür çok üzülür, çok da korkardım."

"Zaten 2-3 yılda bir gelirdi Almanya'dan... Bazen geldiğinden haberimiz bile olmazdı. Yedi kat el ile bayramda kandilde görüşürdük ama ablamla yedi kat el gibiydik..."

"Bir ay tatil yapıp İstanbul'a dönecek... Her şey normal... Antalya'ya gidiyor. İki üç gün sonra bir öğleyin kahvesini yudumlarken yığılıp kalıyor..."

"Meğer ruhsat onun da üzerine değilmiş. Şu ihmale bakın... Bir başka arkadaşın üzerinde iken masraf olmasın diye devralmamış..."

"İşte o zaman anlamıştım nasıl ki bayrak bir milletin sembolü ise minare de bir yerin Müslüman beldesi olup olmadığının sembolüydü..."

"Bunu ben biliyorum. Bir şeyi daha biliyorum ki kıran üçkâğıtçı tip şu anda aramızda. Ama mertçe çıkıp da 'ben kırdım' diyemiyor!.."

"Komodin çekmecesinde bekleyen ehliyetimi yanıma alıp trafiğe çıkmaya karar verdim. Ehliyetli ama trafik tecrübesi olmayan bir sürücüydüm..."

"Balığı verdik. Ama adam döndü gidiyor... 10-12 yaş çocukluğunun verdiği saflık ve cesaretle arkasından seslendim: Balığın parasını versene!"

"On iki yıl evvel beni derinden etkileyen ve ömrüm oldukça unutamayacağım bir hatıramı sizlerle paylaşmak istedim..."

"Duramıyordu... Koca şehirde yapayalnızdı... Kendini anlayacak bir akraba arıyordu... Ne var ki onun arzu ettiği gibi onu da arzu eden kardeşi yoktu..."

"Oh rahatlamıştım... Çocuk hürmetinde kusur etmeden parayı aldı... Yenilen yemekleri hesaplamış olacak ki paradan ücreti alıp üstünü verdi..."

"N.A'nın umut ettiği gibi devlet, bu tür haksızlıklara da el atmış. Hatırası yayınlandıktan kısa bir süre sonra bir okuyucumuz bizleri bilgilendirdi..."

"Çocuk ellerini uzatınca anladım ki Osman'ın sağ el yüzük parmağı yoktu. O sebeple flütte 'do' yerine ancak 're'ye kadar kapatabiliyordu. İçim cızz etti..."

"Biz de bu kurumda çalışıyoruz" diyemedim. Saygıyla eğildim. Boyadan siyahlaşmış elini elime aldım. "Şu mübarek elini ver bir öpeyim " diyebildim."