Ünal Bolat

"Şimdi 34 yaşındaydım. Çok şükür evimiz var arabamız var. İki de çocuğum var. Ama gönlümün bir yerinde hep bir şeyler noksandı hayatımda..."

"Babam çaresiz. Bir o yana yürüyor bir bu yana. Otel var, görüşmüş. Bizim için korkunç bir rakam. 'Orada kalamayız' diyor..."

"Ne zaman Bursa'ya adımımı atsam, o sokak arası kovalamacayı ve o çamaşırcı kadınların önünde yalınayak eve koştuğumu hatırlarım..."

"Merhamet ehli yiğit bir kardeşi vardı bu annenin. Ne zaman 'imdat' dese yanında yöresinde bitiveriyordu 'ablam' diyerek..."

"Herkesin işi var gücü vardı. Herkesin hayat gailesi başkaydı. Bir gün yardım edenler, ertesi gün edemiyordu."

"Allah'ımdan sonra bana en büyük destekçim yanımdan hiç ayrılmayan hayat arkadaşım eşim, canım ciğerim cefakâr hanımımdı..."

"Birdenbire sarıldı gırtlağıma. Sözleri dişlerinden gıcırdayarak dökülüyordu: Sen bizim ekmeğimizle mi oynuyorsun?!."

"Camekânlardan bakardık sadece. Dokunurduk da bazen. Ama paramız olmadığı için bir çikolata bile alamazdık..."

"Kelime-i şehadet getiriyor, bildiğim duaları okumaya çalışıyorum. İşte o anda yüce Allah'ım iki çift göz getiriyor gözlerimin önüne..."

"Bu hatırayı yaşadığımdan bu zamana kadar aradan 13 sene geçti. Hâlâ o bakış gözlerimin önüne geldiğinde dayanamam ağlarım..."

"Her gün ailece 'Bizim Sayfa'yı okumak için babamın gelişini bekliyorduk. Onun zevki ayrı oluyordu. Kim güzel okuyor yarışmaları filan..."

"Neden başkalarına değil de bana? Niçin bana kartvizitini bırakmıştı? Yoksa benim elimde olmadan alamadığımı mı hissetti?.."

"O sırada kapı açıldı. Güler yüzlü, insana güven veren bakışlı, bıyıklı, boylu poslu, pardösülü biri girdi içeri. Kucağı kitap doluydu..."

"Kendisi ha bire götürüyordu... Ya çok açtı ya da açgözlü... Tam o anda kanaat getirdim ama bir şey demeye gerek yoktu."

"Hatırı sayılır adamdı babam. Korkardı da bazıları cesaretinden ve yiğitliğinden... Lakin bilmezlerdi ki yaz içinde kış gibiydi babam!.."

"Adamın, ‘ne oluyor hemşehrim' dediğini duyuyorum. Arkasında çocuk, geldiler gaz lâmbasının fitilini yükseltip, dışarı çıktılar..."

"Sübhanallah! Sen aklıma mukayyet ol Rabbim. Afallıyorum... Şaşırıyorum. Sonra da düşündüğüme bak... Nasıl tahsil ederim parasını?"

"Kayserili olan ailem utanmışlardı benden ticarete yatkın olmadığım için... Eh ne yapalım hiç yoktan iyiydi. Matematik öğretmeni olmak..."

"Yola çıkıp bekledim. Aradan iki dakika geçmeden bir araç selektör yaptı. Sağa çekip durdu. Gerçekten Bahtiyar Hocam ve ailesi arabadaydı!.."

"O yıllar nice Alman evinde banyo bulunmuyordu? Yıkanmayı bilmiyordu burada çoğu... Gurbetçi aileler kaldıkları evlerde leğende yıkanmıştı bir zaman..."