Abdülvâhid bin Ziyad "kuddise sirruh" (3)

İnsanlar uykudadır! Bu zât bir sohbetinde buyurdu; (Ey insanlar, Ölüm''ü, yâdınızdan çıkarmayınız zinhar. İnsanlar uykudadır, uyanırlar ölünce, Hesaba çekilirler, herşeyden ince ince. Âşikare olunca, o gün her günahımız, Ne kadar mahcub olur, ne kadar utanırız. Beş vakit namazımda, hep dua ediyorum, (Ya Rabbi, bizi o gün mahcub etme) diyorum. Kıymetini bilelim, her din kardeşimizin, Daima hayır dua edelim onlar için. Bir mü''mini görünce, şöyle düşünün hemen, "Bunun duası ile, kurtulurum belki ben" Ve öyle yaşayın ki, tam İslâma uyarak, Cehenneme girmesin, kimse size bakarak. Hayra vesile olun, olmayın şerre âlet, Zira bu, insan için, çok büyük bir felaket. Onların kazandığı o günahlar hep zîra, Size dahi yazılır, oldukça o şer icrâ. Eğer hayra vesile olursanız, iyidir, Yazılır size dahi, o işten sevap ecir. Ve, "Beni seviyor mu, acaba cenab-ı Hak?" Diye merak edersen, yaptığın işlere bak. Eğer hayırlı ise, bil seni sevdiğini, Değilse, sevmiyordur, düzelt hemen halini. Dinden bir mes''eleyi, bir kimseye öğretmek, Yüz ömre sevabından, daha kıymetlidir pek. Sonra hatırlayın ki, sık sık ölümünüzü, Ölümü çok düşünmek, uzatır ömrünüzü. Hatta mevti düşünmek, kalpleri ferahlatır, Dünyayı düşünmekse, ömrü daha kısaltır.) Yine bir sohbetinde, bu mübarek veli zât, Tasavvuftan bahsedip, şöyle etti nasihat: "Tasavvuf", masivayı kalbinden çıkarmaktır, Yalnız Hak teâlâya gönlünü bağlamaktır. Masiva da, Allah''tan gayrı şeyler demektir, Yani Cenab-ı Hakkın, sevmediği şeylerdir. Tasavvufun gayesi, işte bu masivanın, Sevgisini, kalbinden atmasıdır insanın... Hatta öyle olur ki, büsbütün unutulur, Ve lâkin bu unutmak, sadece kalpte olur. Aile efradını, ahbab ve yârânını, Yine tanır ve bilir, bütün yakınlarını. Rabbine karşı olan ibadet ve taatta, Daha gayretli olup, işlemez günah, hata. İnsanlara karşı da, daha dikkatli olur, Öder kul borçlarını, bunda da yapmaz kusur. Çünkü yalnız kalbinden silinmiştir mahlukat, Aklı ve fikri ile, hepsini bilir fakat.)