Alâüddin-i Attâr "rahmetullahi aleyh" -1-

"Ey gâfil insan!" Bu zat buyuruyor ki (Ey insan, ol ki âgâh, Hiç ummadığın anda, ecelin gelir nâgâh. İyi bil ki bu dünya, bir rüyâdır nihayet, Bu rüyâdan ölümle, uyanırsın sen elbet Bir yere girersin ki, karanlık, dar bir kabir, Ve suale çekerler, seni Münker ve Nekir. Ebedî kalacağın, iki yer vardır ki hem, O, ya "Cennet" olacak, ya maalesef "Cehennem." Bunlara çok yakında, olacaksın âşina, Öyleyse uyan çabuk, al aklını başına. Bunları düşünmekten, var mı daha mühim iş? Gafletten uyanmazsan, feci olur bu gidiş. Ey dünya lezzetine, aldanan gâfil insan, Ölüme hazırlan ki, elinde fırsat şu an. İnsanları bekliyor, Cehennemin ateşi, Öyle şiddetlidir ki, bulunmaz aslâ eşi. Bilse idi bunları, koyun ile sığırlar, Yemeğe, bir lokma et, bulamazdı insanlar. Zîra kederlerinden, hiç yemezlerdi elbet, Bu yüzden deri kemik kalırlardı nihayet. "Kıyamet günü" için, şimdiden yap ki azık, Yanarsın aksi halde, kendine etme yazık. Hazırlıklı olanın, asla olmaz zararı, Cennet bahçelerinden, bahçe olur mezarı. Bir kul ki hazırlanmaz ve etmezse hiç esef, Mezarı Cehennemden, çukur olur maalesef.) Bir gün eshabı kiram, Resulden etti sual, (Kim insanlar içinde, bulur izzet ve kemâl?) Buyurdu ki; (Ölümü, en fazla yâd edendir, Ve ona hazırlıkta, acele eyliyendir.) Sordular ki; (Günahtan, etmek için ictinab, Ne gibi tedbirleri, almamız eder icab?) Buyurdu; (Çıkarmayın, ölümü yâdınızdan, Zira ecel sür''atle, geliyor ardınızdan. Bir de hiç unutmayın ve bilin ki muhakkak, Sizin her işinizi, görüyor cenab-ı Hak. "Ölüm", Müslümanlara, hediyedir, nimettir, Günahı olanlara, acı bir musîbettir. Hazırlıklı olursa, ölüme bir Müslüman, Sevinir, ferahlanır, eceli geldiği an. "İman ile" gidince, hele o âhirete, Bayramdır onun için, erer büyük devlete. Melek-ül mevt gelerek, söyler ki o mümine; "Hiç korkma, gidiyorsun, Erhamürrâhimîne. Cennet seni bekliyor, çok sevin, gülsün yüzün, Artık hiç olmayacak, sana keder ve hüzün." O kişi bu hitapla, olduğunda müşerref, Erer büyük devlete, bu, ne büyük bir şeref.)