Ali bin Şihab "rahmetullahi aleyh"

Bu zat her sohbetinde bahsederdi "İman"dan, Sohbetiyle çok kâfir, ettiler bir bir iman. Derdi ki: (İki türlü kula gelir hidayet, Kimine "İhsan" olur, kimine de "Adalet". Bir kimse dua edip, dese ki: "Ya ilahi, İman ve hidayete kavuştur beni dahi." Onun, hüsnü niyetle yaptığı bu duayla, O kulu hidayete erdirir Hak teala. İnsan, ömrü boyunca istese bunu bir an, Ölmeden, o kimseye nasib olur bu "İman". İşte dua edip de, hidayete kavuşmak, "Adaleti ilahi" sayesindedir ancak. Bazı kimseler dahi vardır ki bu dünyada, "İmana gelmek" için bulunmaz bir duada. Tanıtır Allah ona "Sevdiği bir kulu"nu, Onun vasıtasıyla kendine çeker onu. Bu da, Hak tealanın "İhsanı"dır ki elbet, Dünyada yoktur daha bunun gibi bir ni'met.) Bir gün de buyurdu ki: (Bizler çok talihliyiz, "Ehli sünnet" üzere iman ettik çünki biz. "Doğru iman"a ermek, en büyük bir rütbedir, Bu rütbe, her makam ve mevkinin üstündedir. Bu rütbenin önüne, eğer mesleğinizi, Alacak olursanız, bu, zelil eder sizi. Eğer sen "Tabip" isen, tek tabip sen değilsin, Onbinlerce tabipten, ancak bir tanesisin. Ama sen, bundan önce, ehli sünnet üzere, Doğru iman sahibi "Müslüman"sın bir kere. Sonra Resulullahı ve Hak dostlarını sen, Candan seviyorsun ki, şeref budur esasen. Bu şerefin yanında, diğer makam ve mevki, Gibi şeyler, kıymetten mahrumdur elbette ki. Vardı "Sahabe"den de, meslek ehli kişiler, Lakin bahis konusu olmazdı böyle şeyler. Onlarda tek ve ortak bir hususiyet vardı, O da, "Resulullahın Sahabisi" olmaktı. Zira hazreti Ömer, buyurur ki bu babta: (Bizler bulduk şerefi, asıl eshab olmakta. Eğer eshab olmanın üstünde başka şeref, Ararsanız, çok zelil olursunuz maalesef.) Çünki eshabtan olmak, zirvede bir noktadır, Daha çıkmak isteyen, aşağı yuvarlanır. Bizler Resulullahı görmedikse de, fakat, "İslam alimleri"ni tanıdık, bu hakikat. Dünyada bundan büyük bir ni'met yoktur daha, Bu ni'mete kavuşan, şükreylesin Allaha. Eğer islamiyyete sarılırsa bir insan, Ni'metlerin şükrünü yapmış olur o zaman.)