Arkadaş mühimdir

Kutbuddîn-i İznîkî büyük velî ve âlim, İnsanların dînine, hizmet etti her dâim. O bir gün buyurdu ki; (Arkadaş çok mühimdir Zira iyi arkadaş, saâdete erdirir. Uygunsuz, kötü ise, eğer ki bir arkadaş, Seni de felâkete, sürükler yavaş yavaş. Cüzzamlı hasta ile, insan aynı yatakta, Yedi sene yatsa ve yeseler aynı kapta. Çok sâri, bulaşıcı, olsa dahî bu cüzzam, Mikrop almayabilir, cüzzamlıdan o adam. Yâni yakın olsalar böyle birbirlerine Mikrop geçmemesine, ihtimal vardır yine. Ama bir mahallede, "Bir kötü" olsa şayet, Bu, diğerlerine de, mutlak eder sirayet. Oturmuş olsalar da, ayrı ayrı evlerde, Bulaşır kötülüğü, hep diğerlerine de. Hattâ öyle olur ki, onun bu bozuk hâli, Olmaz diğerlerine, geçmeme ihtimâli. Bir sepetin içinde, bir elma olsa çürük, Diğer elmalara da, bulaşır bu çürüklük. Siz de dikkat edin ki, arkadaş ve yârâna, Zîra arkadaşından, zarar gelir insana.) Bir gün de buyurdu ki; (Alçak gönüllü olmak, Gayet güzel huydur ki, çok sever cenab-ı Hak. Vaktiyle bir talebe, hocaya gittiğinde, Edepten, en geride, çökmüş kapı dibinde. Ve lâkin hoca onu, fark edip tâ ilerden, Çağırıp tam yanına, oturtmuş onu hemen. Çıktığında demiş ki, "O islam büyüğünün, Çok iltifatlarına, kavuştum henüz ilk gün. Ve lâkin en geride, oturmasaydım eğer, Çağırıp yanlarında, vermezlerdi bana yer." Hadiste buyuruldu; "Kalbinde, hem de çok az, Kibir olan kimseler, Cennete kavuşamaz." Şeytanın da Cennetten kovulmasına sebep, "Ben ondan hayırlıyım" demesi, olmuştu hep. Yâni kibirli olmak, şeytanın sıfatıdır, Mütevazılık ise, Peygamberlik vasfıdır. Allah için tevâzu, edenleri Rabbimiz, Sevip, iki cihanda, kılar üstün ve aziz.) Derdi ki; (bu baş gözü, bizi hep aldatıyor, Her şeye kalp gözüyle bakmak icab ediyor. Aklı selim sahibi, Peygamberler, velîler, Hep gönül gözleriyle, bakıp karar verirler. Pişman olacak bir iş, yapmazlar onlar aslâ, Hep İslâma muvafık, iş yaparlar ihlâsla. Bugün Müslümanlar da, bu yüksek velîleri, Örnek alırlar ise, düzelir her işleri.)