Deli denilmedikçe...

Allah adamlarından büyük alim ve veli, Sözleri herkes için olurdu faideli. Bir gün talebesine, eyledi ki nasihat; (İslâma hizmet için, üç vasıf olması şart. Evvela "Güler yüz" ve "tatlı dilli" olmaktır, Bu, muvaffak olmakta, en büyük vasıtadır. İkincisi "Cömertlik", cimri hizmet edemez, Zîra nefse düşkündür, başkasını düşünmez. "Tam ihlâslı" olmaktır, hizmette üçüncü şart, Yâni beklememektir, kimseden bir menfaat. Zerre kadar karşılık beklerse buna dâir, On para bile etmez, zîra bu, ticarettir. Kim ki islâmiyyeti, dökerse ticarete, Dünya ve âhirette, düşer bir felâkete. "Hizmet", vermekle olur, almakla değil zinhar, Sahâbe, canlarını verip şehid oldular. Bu uğurda can vermek, en güzel rütbe, şeref, Din, ihlâslı olmaktır, budur gâye ve hedef. Bir avuç az bir arpa verseydi eğer eshâb, Öyle alırlardı ki, bundan ecir ve sevap, Başkaları verseydi, dağlar kadar altını, Alamazlardı bunun, yüzde bir sevabını. Çok yakındı Allah''a, çünki eshâbı kiram, Olmuştu ihlâsları, hepsinin olgun ve tam.) Bir gün de bir müsliman gelerek huzuruna, Nasihat isteyince, şöyle buyurdu ona: (Allah''ın sevgisine kavuşabilmek için, Resûlüne uyması lâzımdır her kişinin. Herkesin saâdete kavuşması için de, İbâdet ve tâatte ve hattâ her işinde, Dünya ve âhiretin Efendisine bizzât, Uyması, benzemesi, lâzımdır ki bu da şart. Bu yolda varılacak bilcümle dereceler, O Resûlü sevmeğe bağlıdır hepsi birer. Sevenler, sevdiğine tâbi olur her işte, İnsanın kemâlinin, ölçüsü budur işte. Bu sebep iledir ki, ibadetler içinden, En iyi ve üstünü, şudur ki hakikaten, Allahü teâlânın dostlarını sevmektir, Düşmanlarını ise, sevmeyip buğzetmektir. Allah''a muhabbetin nişanı da esâsen, İşte bu Hubb-i fillah, buğd-i fillah''tır zâten. Bu da kendiliğinden hasıl olur insanda, Kişi "Deli" gibidir, bu işte esasında. Büyükler, (Bir kimseye deli denilmedikçe, İmânı kâmil olmaz), buyurdu binnetice. Bir insan bu hususta değilse "Deli" gibi, Yoktur bu muhabbetten öyle ise nasibi.