Emir Sultan "rahmetullahi aleyh" -19-

Bereketli akçe!.. Bu büyük evliyanın, vardı çok talebesi, Gece gündüz, ibadet yapardı hemen hepsi. Birçoğu fakir idi, talebenin o zaman, Geçimlerini dahi, sağlardı "Emir Sultan." Her hafta, ona gelir, ihtiyaçları kadar, Parayı ondan alır ve giderlerdi tekrar. Bir gün talebesinden, biri "Emir Sultan"a, Geldi ve arz eyledi ihtiyacını ona. Diğer talebeleri sordu Emir Buhari; (O kardeşlerimizin nasıldır sıhhatleri?) Dedi; (Himmetinizle hepsi de iyidirler, Afiyetiniz için, dua edicidirler.) Emir Sultan, elini sokup sonra cebine, "Bir akçe" çıkararak, verdi onun eline. Buyurdu ki; (Onların yanına varınca siz, Bizim selamımızı onlara söyleyiniz. Muhafaza etsinler, verdiğim "bu akçe"yi, Hep bununla alsınlar, lazım olan her şeyi. Hatta biz, bu dünyada olduğumuz müddetçe, Her ihtiyacınıza kafi gelir "bu akçe." Onlar, "bu akçe"mizle, rahatça geçinsinler, Ve kimseden para ve bir şey istemesinler.) "Peki Efendim" deyip, sarıldı ellerine, Öptü ve veda edip, evine döndü yine. Diğer talebelerin yanına gidip tekrar, Dedi; (Emir Sultan''ın, size selamları var.) O anda hep ayağa fırlayarak cümlesi, Onun bu selamını, ayakta aldı hepsi. Ve hemen sordular ki; (Sultanımız nasıllar? Ve nasihat olarak sana ne buyurdular?) Dedi; (Elhamdülillah, iyidir sıhhatleri, Ve size, "şu akçe"yi gönderdi kendileri. Buyurdu ki; "Bununla iktifa eylesinler, "Bu akçe"yi kullanıp, bize dua etsinler. Öyle çok bereketi vardır ki bunun hatta, Harcansa da, tükenmez oldukça biz hayatta. Hep bununla alsınlar, her ne olsa ihtiyaç, Ve asla olmasınlar bir başkasına muhtaç.) Onlar bunu duyunca, o andan itibaren, "Dünya"nın muhabbeti, tam çıktı kalplerinden. Bir kutunun içine, koydular "o akçe"yi, Ve hep, "o akçe" ile alırlardı her şeyi. Lakin o tek bir akçe, asla tükenmiyordu, Zira onun yerine, başkası geliyordu. Onlar, huzur içinde kullandılar onu hep, Ve asla etmediler, kimseden bir şey talep. Vaktâ ki "Emir Sultan" eyledi Hakk''a vuslat, Akçe görünmez oldu kutuda tam o saat!..