Hâlid-i Bağdâdi "kuddise sirruh" -2-

Dünya çok kısadır... "Hâlid-i Bağdâdi" ki, büyük âlim ve veli, İlmiyle insanlara oldu çok faideli, Bir gün ona sordular: (Tasavvuf ne demektir?) Buyurdu: (İnsanlara eziyyet etmemektir. Ve lakin bu zamanda adı var tasavvufun, Hakikatini ise bilen yok asla bunun.) Dediler: (İyi insan nesi ile bellidir?) Buyurdu ki: (O kimse, evvela edeblidir. Hal ve hareketinde uzaktır gösterişten, Kaçınır ahirete yaramayan her işten. Bilir ki, Hak teala görüyor kendisini, Haram ve günahlardan sakındırır nefsini. Bilir ki, her işini kaydediyor melekler, Hep hayırlı işleri yapmağa gayret eder.) Bir genç dua istedi bir gün de bu "Veli"den, Buyurdu: (Hak teala korusun seni senden.) O genç hayret edince, buyurdu ki: (Bak evlat, En azılı düşmanın "Nefsin"dir senin bizzat. Dünyada ondan ahmak bir varlık yoktur daha, Gayesi, seni isyan ettirmektir Allah''a.) O genç yine sordu ki. (Ne demektir tevekkül?) Buyurdu ki: (Allah''tan gayriye verme gönül. Kefildir Hak teala senin dahi rızkına, Güvenme bunun için Rabbinden gayrısına.) Yine bir sohbetinde buyurdu: (Cenab-ı Hak, Yaratmadı elbette bizi abes olarak. İnsan, Rabbine karşı her an acizliğini, Muhtaç, zavallı olup, gücü yetmezliğini, Göstermek maksadıyla dünyaya gelmektedir. Zaten Rabbine karşı "Kulluk" da bu demektir. Ve lakin bu kulluk da, yalnız Resulullah''ın, İzin verdiği gibi olmalıdır bi hakkın, Onun emretmediği riyazet, mücahede, Hepsi zarar ziyandır, faideden ziyade. Nefse ağır gelse de, o şeyler yapılınca, Yine de zararlıdır, ona uyulmayınca. "Ehli sünnet" denilen İslam âlimlerinin, Bildirdiğine göre bir "İman" lazım ilkin. İman ve itikadı sağlam ettikten sonra, Emir ve yasaklara uymağa gelir sıra. "İlim", "Amel"den sonra, lazımdır bir de "İhlas", Azaptan kurtulmak da, bununla olur esas. Sözün özü şudur ki, ahirette kurtulmak, Doğru iman ve halis amelle olur ancak. Oğlum, dünyada kalmak zamanı pek kısadır, Çoğu boş yere geçti, kalan ise pek azdır. "Ahiret", dünya gibi değildir böyle fakat, Orası ebedidir, oradır asıl hayat.)