Halis kul nasıldır?

İslâm âlimlerinden, büyük bir evliyadır, Kalpleri tenvir eden, nasihatleri vardır. Derdi ki; (Halis bir kul, bir farz eda edince, Ferahlanıp kavuşur, bir sürur ve sevince. Ve eğer terk ederse, bir haram ve günahı, Duyar yine gönlünde, bir huzur ve ferahı. Rabbinden başkasını, düşünmek istemez hiç, O''ndan konuşulursa, ancak bulur bir sevinç. Dünyayı sevenlerden, tiksinir, eder nefret, "Allah adamları"na, besler sevgi muhabbet. Her hayırlı işini, yapar sırf "Allah için" Beklemez insanlardan, bir karşılık, aferin. Tevekkül sahibidir, Rabbine güvenir hep, Kendi gibi kullardan, hiçbir şey etmez talep. Gelirse bir üzüntü, bir musibet ve bela, Der ki; (Bana bunları, gönderdi Hak teâlâ) Üzülmeyip, bilakis, sevinir buna gâyet, Bilir ki dostlarına, gönderir belâ ve dert. Kimseden şikayetçi olmaz hiç bundan sebep, Zira bilir ki bunlar, Allah''tan geliyor hep.) Bir gün de buyurdu ki; (Bilin ki ey insanlar, Sonunda pişman olur, dünyaya sarılanlar. Dünyanın aslı harab, seraptır şerbetleri, Nimetleri zehirli ve sahtedir zevkleri. Bedenleri yıpratır, emelleri arttırır, O da, aldananları yollarından saptırır. Onu kovalıyandan, o kaçar daha fazla, Öyle ki onu kimse, yakalayamaz aslâ. Halbuki her kim ondan yüz çevirir ve kaçar, Bu sefer o onların, arkasından kovalar. Kendini bilen kişi, düşkün olmaz dünyaya, Zira iyi bilir ki, bir "Hayal"dir o güya. Dünyadan yüz çevirip, kim dönerse Rabbine, Dünya hizmetçi olur, ona bunun aksine. Ölümden önce olan her şeye "dünya" denir, Bu şeyler, günah olup, hep felâket getirir. Lâkin öldükten sonra, faidesi olanlar, Ahiretten sayılıp, hiç dünya olmaz onlar. Çünkü ahiret için, "Tarla"dır sanki dünya, Hep faydalı tohumlar, ekmelidir oraya. Her ne ki yaramazsa, bir işe âhirette, Ona, "dünya" denir ki, zararlıdır elbette. Bütün günahlar ile, mübahın ziyadesi, Bu tarif mucibince, dünyadır hemen hepsi. Ne ki İslâma uygun kullanılırsa eğer, Dünya ve ahirette, çok faide verirler. "Mal" iyi de değildir, kötü dahi değildir, İyilik ve kötülük, onu sarf edendedir.)