Hasta kalpler...

İslâm âlimi olup, ilmi derya gibiydi, Sohbeti, herkes için pek çok faideliydi. O bir gün sohbetinde buyurdu; (Ey insanlar, Kalbe âit kırk çeşit, mânevi hastalık var. İnsana mahsus olan, "Kalp", yâni "Gönül" için, Sohbeti lâzım gelir, bir evliya kişinin. Allah adamlarının bir şefkatli nazarı, Siler atar kalpteki böyle hastalıkları. Allahü teâlâya yakın olan velîler, Kalpleri, hastalıktan temizleyiverirler. Allahü teâlâya mahsustur yalnız gönül, Ondan başkalarına etmemeli temayül. Eğer ki tutulmuşsa, kalp Allah''tan gayriye, O, "Hasta" demektir ki, muhtaçtır tedâviye. Zîra Peygamberimiz, şöyle buyurmuşlardır, Kalpte dünya sevgisi, günahların başıdır. Bir kimse var idi ki, sahâbe zamanında, Çok namaz kılmış idi, Resûlün arkasında. Hattâ çok namaz kılıp, çok secde ettiğinden, Alnında, "secde izi" var idi ayriyeten. Böyle iken, dünyaya az meyil ve muhabbet, Etmesi sebebiyle, sonunda oldu mürted.) Bir gün de "Tasavvuf"tan sordular kendisine, Şöyle îzah eyledi bunu talebesine: (Oğlum, tasavvuf demek, "Dîne uymak" demektir, Emir ve yasaklara tam riayet etmektir. Tek bir edebe bile uymaz ise birisi, Onun, tasavvuf ile olamaz bir ilgisi. Bâ-husus dinde "Rehber" tanınan biri yine, Tam tâbi olmaz ise, dînin emirlerine, Böyle olan kimsede görülse bir keramet, Yine de siz onlardan, uzak durun begayet. "Arslandan kaçar" gibi, onlardan kaçın hattâ, Zîra onlar, "Şeytanın askeri"dir âdetâ. Dînin bir edebine uymazsa biri eğer, Keramet gösterse de, olamaz dinde rehber. Çünki tasavvuf yolu, dîni iyi bilmektir, Ve bütün işlerinde, islâmı gözetmektir. Buna, gerçek veliler ederler çok riayet, Hattâ kıl ucu kadar, etmezler muhalefet. Ey oğlum, iyi bil ki, bu ömür çok kısadır, Bu da büyük ganimet ve çok büyük fırsattır. Bu kıymetli zamanı, faidesiz şeylere, Harcama ki, bu ömür tükenmesin boş yere. Beş vakit farz namazı, hiç gevşeklik etmeden, Cemaatle kılmalı biraz geciktirmeden. Tâdili erkân ile kılınırsa hem eğer, Hak teâlâ indinde, bulur kıymet ve değer.)