Hazreti Ali "radıyallahü anh" -1-

Toptan mahvolurlardı!.. "Beni Necran" diye bir kavim vardı o zaman, İman etmiyorlardı, bunlar inatlarından. Resulullah onlardan, çağırıp bir hey''eti, Derhal mübaheleye onları davet etti. Buyurdu: (Var mısınız, gelelim bir araya, Şöyle dua edelim, Allahü teâlâya. Kim yanlış yolda ise, eğer ki içimizden, Allah la''net eylesin, onlara şimdi hemen.) Onlar cevap vermeyip, "Düşünelim" dediler, Gelip reislerine, bunu haber verdiler. Bu durum karşısında, çok korktu reisleri, Topladı kabilede bulunan kimseleri. Ve şöyle söyledi ki: (Ey kavmim, dikkat edin, Peygamber olduğunu biliniz Muhammed''in. Bir kavim Peygamberle mübahele ederse, O kavmin hepsi ölür, sağ kalmaz tek bir kimse. Eğer toptan yok olmak istemiyor iseniz, Onunla mübahele etmekten el çekiniz.) Ertesi gün gelince, Hıristiyan hey''eti, Gördüler O Serverle, yanında Ehl-i beyti. Hazreti Hüseyin''i, oturtmuş kucağına, Hazreti Hasan''ı da, alıvermiş yanına. Hazreti Ali ile Fatıma''yı alarak, Gelmişti Resulullah, bir aile olarak. Ve şöyle buyurdu ki: (Şimdi beni dinleyin, Ben bir dua edeyim, sizler de âmin deyin.) O hey''etin başkanı, korkuya kapılarak, Yanında olanlara, dedi ki son olarak: (Şu anda karşımızda var ki öyle kimseler, Yaratır Hak teâlâ, her neyi isteseler. Meselâ deseler ki, "Şu dağ kalksın yerinden" Onların hürmetine, kaldırır Allah hemen. Sonra da deseler ki, "Tekrar gelsin yerine" Getirir Hak teâlâ, onların hürmetine. Onlarla mübahele edersek eğer şu an, Muhakkak ki topyekun, hep oluruz perişan.) Bu şekilde konuşup, karar veren o hey''et, Peygamber-i zişan''a dediler: (Yâ Muhammed, Biz bu babda konuşup, müşavere eyledik, Mübahele etmemek, yolunda karar verdik.) Resulullah onlara buyurdu ki o zaman; (Öyleyse iman edip, siz de olun Müslüman.) Bunu da reddedince, buyurdu: (Öyle ise, Savaşa hazır olun, son ikazdır bu size.) Dediler ki: (Seninle, savaş da etmeyelim, İki bin kat elbise sana cizye verelim.) Peygamber Efendimiz bunu kabul ettiler, Oradan saadetle, evlerine döndüler...