Hazreti Ebû Bekir "radıyallahü anh"

"Kime teslim edeyim?" Hazreti Ebû Bekir, son hastalık ânında, Sahabenin bazısı, bulunurdu yanında. Buyurdu ki; (Bu gece istihare eyledim, Ki "Bu halifeliği kime teslim edeyim?" Hayırlı olmasını, diledim Rabbimizden, Siz de bilirsiniz ki, hiç yalan söylemem ben. Dediler; (Ey halife, bunda yok hiç şüphemiz Muradını söyle ki, biliyoruz seni biz.) Buyurdu (Halifelik mevzuunu diyordum, "Kime teslim edeyim" diye düşünüyordum. Ben bu fikirde iken, uyumuşum öylece, Resul-i kibriyayı, rüyada gördüm gece. İki beyaz elbise giymişti Fahr-i âlem, Ben de eteklerini tutuyordum ki o dem, Libaslar yeşil olup, başladı parlamağa, Hatta parlaklığından, imkân yoktu bakmağa. İki yanında dahi, var idi iki kimse, Onlar da giymişlerdi, nurdan birer elbise. Uzun boylu, heybetli, nur yüzlü kimselerdi, Yüzlerine bakanın, üzüntüsü giderdi. O vaziyette iken, Resul aleyhisselam, Musafeha ederek, verdiler bana selâm. Sonra da sağ elini, göğsüme koydu benim, O anda zail oldu, cümle endişelerim. Buyurdu ki; (Biz seni, çok özledik ey Sıddık, Bize kavuşma vakti yaklaştı gayet artık.) O böyle buyurunca, dedim (Yâ Resulallah, Ben dahi çok şiddetle özledim sizi Vallah.) Öyle ağlamışım ki, sesli hem de o anda, Evdekiler uyanıp, toplanmışlar yanımda. Sonra buyurdular ki; (Sen şimdi bu ümmetten, Fâruk''u halife seç, hiç tereddüt etmeden. Zira Ömer-ül Faruk, hem adil, hem sadıktır, Yer ve gökte herkesin rızasını almıştır.) Yanında olanları, gösterip sonra bana, Buyurdu; (Vezir olur dünyada bunlar sana. Vefatın ânında da, olur yardımcıların, Cennete gidince de olurlar komşuların.) Dedim ki; (Anam babam feda olsun yoluna, Bu kişiler kimdir ki, tanıtın lütfen bana.) Buyurdular ki; (Bunlar, melektir insan değil, Sağdaki Cebrail''dir, soldakiyse Mikail.) O esnada yanımdan ayrıldı Resulullah, Ben dahi uyandım ve gördüm ki olmuş sabah. Ağlamış olduğumdan, rüyada göz yaşiyle, Her iki yanağım da, ıslanmış o yaş ile. Evde bulunanlar da yanıma toplanmışlar, Ben ağladığım için onlar da ağlamışlar.