Hazreti Osman "radıyallahü anh" -1-

Edeb timsali... Resul-i müctebanın, üçüncü halifesi, Edeb hayâ timsali, merhamet hazinesi, Hazreti Şeyhayn gibi, O dahi nesebinde, Resul ile birleşir dördüncü dedesinde. Lakab-ı şerifleri, "Zinnureyn"dir bu zâtın, Zira iki kızını, aldı Resulullah''ın. Önce "Rukiyye" adlı mübarek kızı ile, Nikahla şereflenip damad oldu Resule. Vefatından sonra da, hazreti Rukiyye''nin, "Ümmü Gülsüm" kızıyla, evlendi o Server''in. Sonra Ümmü Gülsüm de, vefat ettiğinde hem, Üzülüp buyurdu ki, ona Resul-i Ekrem: (Ya Osman, olsa idi bir kızım daha şayet, Bilmiş ol ki onu da verirdim sana elbet.) Hazreti Osman der ki: İman etmemiş iken, Şu haberi işittim, bir gün Kureyş''lilerden. Dediler ki: (Ya Osman, var mı acep haberin, Dün sözünü kesmişler, Utbe''ye Rukiyye''nin.) Üzüldüm, "Ben ne için istemedim" diyerek, Oradan eve vardım, bunu dert edinerek. Baktım ki evimizde annem ve teyzem vardı, Arab''dan bir kimseyi, methedip dururlardı. Dedim ki: (Teyzeciğim, kimi methedersiniz? Merak ettim doğrusu, kimdir bahsettiğiniz?) Dedi: (O, tatlı dilli, güler yüzlü biridir, Bizleri bâtıl yoldan, hidayete erdirir. Ona vahiy geliyor, Allahü teâlâdan, Git, sen de O Resule tabi ol, eyle iman.) Dedim ki: (Teyzeciğim, açıkla O kim ise,) Dedi ki: (Muhammed bin Abdullah''tır o kimse.) Daha sonra dedi ki: (Sana zevce olarak, Güzel yüzlü, zahide, bir kız nasib olacak. O hanım senden önce, bir erkek görmemiştir, Eli, bir yabancının eline değmemiştir. Kızı olsa gerektir o hatun bu Resulün, Haydi git, O Resule iman et sen de bugün) Çok taaccüb ederek teyzemin sözlerine, Koştum hemen oradan, Ebu Bekr''in evine. Zira biz Onun ile arkadaştık o zaman, Evine vardığımda, bana dedi: (Ya Osman. Sen akıllı kimsesin, teyzenin sözleri Hak, Cansız put, ilahlığa hiç olur mu müstahak?) Sonra Resulullah''a çıkıp gittik o zaman, O da beni görünce, buyurdu ki: (Ya Osman. Hak teâlâ, Cennete ediyor seni davet, Ben Onun Resulüyüm, sen de eyle icabet.) Hemen tasdik eyledim, Allah''ın resulünü, Şehadeti getirip, iman ettim o günü.