İhlâs şarttır!

Allah adamlarından ilim ehli bir zâttı, Onun en sevdiği iş, gençlere nasihattı. O bir gün buyurdu ki; "Namaz" büyük ibadet, Namazla hasıl olur, Rabbe sevgi, muhabbet. Nefis de güçsüz kalır, kılındıkça her namaz, Git gide zaifleyip, insanı aldatamaz. Sevdiği içindir ki, Allah Müslümanları, Hep mükellef kılmıştır, namaz ile onları. Bir lütfu İlâhi ki, namaz bize aslında, Nefis kahrolmaktadır, namaz kılındığında. Hâlis Müslüman olmak, en büyük bir nimettir Saâdetin kaynağı, zîra İslâmiyettir. İbâdet, "Allah için" yapılırsa ihlâsla, Allah, o ibadete, sevap verir pek fazla. Yâni bir ibadeti, Hak teâlâ beğenir, Ondan râzı olursa, verir sevap ve ecir Velhâsıl ibâdetin, makbul olması için, "İhlâsla" yapılması lazım gelir o işin. Bir de sahih olması lâzımdır ki muhakkak, Bu da, yapmakla olur, şartlarına uyarak. Yâni yapılacaksa, bir amel ve ibâdet, Emredildiği gibi, yapmalı onu elbet. Meselâ bir namazın, sahih olması için, Abdestin doğru, sahih, olması lâzım ilkin. Öyleyse her ibadet, bilgi ister evvelâ, Bilerek yapılırsa, beğenir Hak tâlâ. Şartlarına uyarak, emredildiği gibi, Yapılan bir ibadet, sahih olur tabii. Bir de "ihlâs" lâzımdır, makbul olması için, Yâni hâlis olmalı, niyeti o kişinin. "Kullar beğensin" diye, yaparsa ibadeti, Onun Allah indinde, olmaz aslâ kıymeti. Zaten din, üç kısımdır, ilim, amel ve ihlâs, Bunlardan biri yoksa, Müslümanlık tam olmaz. İslâmiyet nerdeyse orada ilim vardır, Ve cahillik, İslâmın, en büyük düşmanıdır. Kimin ilmi çok ise, o, Allah''tan çok korkar, Bilgisi çoğaldıkça, korkusu daha artar. İlmi en fazla olan, âlim ve velîlerdir, Onlardan daha fazla, Resul ve Nebîlerdir. Bir kişinin maksadı, gâyesi neyse eğer, Ona göre indallah, bulur kıymet ve değer. Arzusu "dünya" ise, bir kimsenin mesela, Hak indinde bir kıymet kazanamaz o aslâ. Zîra Allah dünyaya, vermemiştir hiç değer, Dünyaya düşkün olan, hiç olur mu mûteber? Burada dünya demek, haram ve günahlardır, Allah''ın sevmediği, ne varsa hep dünyadır.)