Mevlânâ Hâlid-i Bağdâdi "kuddise sirruh" -2-

Dünya nedir? "Hâlid-i Bağdâdi" ki, hal ehli bir velidir, Söz ve nasihatleri kalpleri etti tenvir. Bir gün bazı kimseler gelerek bu "Veli"ye, Dediler: (Dünya nedir? Bahsedin biraz bize.) Buyurdu ki: (Dünyada asla vefa bulunmaz, Ona kim bağlanırsa, murada kavuşamaz. Üzeri şeker kaplı bir "Zehir"dir o güya, Çabuk bitip tükenir, olur hayal ve hülya. "Ahiret" böyle değil, ebedidir o hayat, Burada kazanılır azab veya mükafat. Onun sonsuzluğuna inanırsa bir insan, Dünyaya sarılması, hayrete olur şayan. Yalnız "Ahiret" için yaratıldık biz elbet, Orada iki yer var, ya "Cehennem", ya "Cennet." Sonsuzdur ikisi de, yok üçüncü bir mahal, Öyleyse bu faniye bağlanmak ne garip hal. O, kulu terk etmeden davranıp daha evvel, Kul onu terk ederse, olur iyi, mükemmel. Bu dünya iki gündür, bir "Üzüntü", bir "Sevinç", Böyle bir vefasıza insan aldanır mı hiç? Öyleyse bırakın da bu geçici hayatı, Kazanın ahirette ebedi mükafatı. Bakın günler geçiyor, ömürler tükeniyor, Seneler "Su" misali hızla akıp gidiyor. Uzak zannettiğiniz oluyor hemen yakın, "Henüz gencim, vakit var" demeyin aman sakın.) Bir gün de buyurdu ki: (Saadete kavuşmak, Allah''ın Habibine uymakla olur ancak. Çünki Odur kulların en üstün ve iyisi, Ve Odur ahiret ve dünyanın efendisi. Onun izinde giden, bulur rahat ve huzur, Ona uyan, mutlaka seadete kavuşur. Ona uymak demek de, yoluna sarılmaktır, Küfür ve kafirliği, pis, aşağı tutmaktır. Çünki "İslam" ve "Küfür", zıddır birbirlerine, Bir kalpte biri varsa, yer kalmaz diğerine. Birine kıymet vermek, yermektir ötekini, Birini kötülemek, övmektir diğerini. Bir kimse kötülerle yaparsa arkadaşlık, Git gide o da bir gün, olur asi ve fasık. O kötü kişilerin yanında dura dura, Kararır temiz ruhu, hasret kalır huzura. Onların zulmetiyle bozulup azar azar, Mazallah imanını kaybedip, "Küfr"e kayar. O hâlâ kendisine der ki: "Ben müslümanım" Lakin küfrün içine batmıştır adım adım. Kim böyle kimseleri edinirse arkadaş, Küfür bataklığında boğulur yavaş yavaş.)