Muhammed Bâkır "rahmetullahi aleyh" -2-

Oğluna vasiyeti... Bu büyük evliyanın, sıhhatli bir ânında, Oğlu "Ca'fer-i Sadık" bulunurdu yanında. Vasiyet eyledi ki bu oğluna âcilen; (Ey oğlum, cenazemi sen yıka ölünce ben. Namazlarda giydiğim bir gömlek var ya benim, O gömleğe sar beni, odur benim kefenim. Ve defnet cenazemi pederimin yanına, Senden gayri bir kimse girmesin mezarıma.) Oğlu Ca'fer-i Sadık, dinledi bu sözleri, Dedi ki; (Babacığım, korkutmayın bizleri. Sıhhatiniz iyidir, gecinden versin Allah, Daha nice seneler yaşarsınız inşallah.) Buyurdu ki; (Ey oğlum, babam Zeynel Âbidin, Bana işaret verdi, hazırlık yapmam için. Buyurdu ki; "Ey oğlum, yap ki vasiyetini, Şu bir saat içinde bekliyoruz biz seni.") Hakikaten aradan geçince tam bir saat, Babam "Muhammed Bâkır" eyledi Hakk'a vuslat. Buyurdu; (Sen birine, ne miktarda muhabbet, Beslersen, o da seni, o kadar sever elbet. Kim "Allah korkusu"ndan ağlarsa gözyaşıyle, O göz yanmıyacaktır Cehennem ateşiyle. Bir kimsenin kalbinde, ne kadar varsa kibir, Aklında, o nisbette noksanlık var demektir. Kul, Rabbine ne kadar dua ederse eğer, Rabbi onu, o kadar belâdan halas eder. Kim görmeyip kendinin hata ve kusurunu, Gidip başkalarında ararsa hem de bunu, Yahut kendi yaptığı bir aybı, başkasından, Menetmeğe kalkarsa, ne fenadır o insan. Ömürler "Rüya" gibi, gayet kısa andırlar, İnsanlar uykudadır, ölünce uyanırlar.) Oğluna nasihatte bulundu; (Oğlum sakın, "Fasık" kimseler ile olma hiç yâr ve yakın. "Cimri" kimselerin de uzak dur ki yanından, Zira muhtaç olursan, çekinirler yardımdan. "Yalancı" olanla da dost olma ki ayrıca, Dost görünür ve lakin değişir ayrılınca. "Ahmak"la da arkadaş olma ki, bu gibiler, İyilik yapacakken, kemlik yapabilirler. Hısım akrabasını ziyareti terk eden, Kimselerle yaranlık eyleme ki yine sen, Kur'an'ın üç yerinde, böyle olan kişinin, La'netli olduğunu gördüm de, bunun için.)