Mühim olan, gönüldür...

Bağdat evliyâsından Ebû Bekr-i Şiblî hazretleri, nefsinin bir tek arzusunu yapmaz, “yaşayan ölü” gibi bulunurdu bu hayatta.

 

Bir gün yeni elbise giydi.

 

Ve evden çıktı.

 

Birazcık dolaştı.

 

İnsanlara baktı.

 

Gördü ki; kimin üstünde “kıymetli elbise” varsa herkes onlara kıymet veriyor, eski elbiseli olanları adamdan saymıyorlar.

 

Bu hâle çok üzüldü!

 

Oradan eve döndü.

 

Eski elbisesini giyinip çıktı.

 

Hanımı seslendi ki:

 

“Niçin yeni elbiseni çıkardın?”

 

Cevâben;

 

“İnsanların hâline baktım, çok üzüldüm! Zîra herkes insanların zâhirine bakıyor, ona göre değer veriyorlar. Hâlbuki Rabbimiz zâhire bakmaz” buyurdu.

 

Hanımı sordu:

 

“Neye bakar efendi?”

 

“Mühim olan; kalptir, gönüldür hanım. Allahü teâlâ kalbe bakar. Kulun niyetine, ihlâsına göre hüküm verir” buyurdu.

 

Ve sordu ona:

 

“Kalbi bozuk bir kişi, çok kıymetli bir elbise giyse Hak teâlâ indinde kıymet kazanır mı?”

 

“Kazanmaz tabii.”

 

Buyurdu ki:

 

“Ama kalbi temiz olan, çul giyse Allah katında makbûldür. Zîra Cenâb-ı Allah kalplere nazar eder. Onun için asıl hüner, kalbi ihlâsla süslemektir.”