“Onlar yoksa kitapları var!"

Bir buçuk yaşında iken, babası ayrıldı dünyâdan.

 

Onun yetişmesiyle annesi meşgul oldu.

 

Daha sonra Muînüddîn-i Çeştî adında bir evliyâ zât bir gün bir vesîleyle oraya gelmişti.

 

Kutbüddîn, on yedi yaşındaydı o zaman...

 

Bu zâtı görünce gayriihtiyârî kalbi meyletti bu büyük velîye.

 

Talebesi olmayı istedi.

 

Bu niyetle yanına gitti.

 

Ve yalvardı bunun için.

 

O da kalp gözüyle bakıp onun yüksek istîdâdını gördü ve kabul etti bu dileğini.

 

O büyük evliyânın feyiz ve himmetiyle, tasavvufun en yüksek makâmına yükseldi.

 

● ● ●

 

Bir gün sohbetinde "Evliyânın bakışları devâ, sohbetleri hasta ve ölü kalplere şifâdır. Onları gören, Allahü teâlâyı hâtırlar" buyurdu.

 

Dinleyenler;

 

"Öyle zâtlar yoksa efendim?" dediler.

 

Cevâben;

 

“Onlar yoksa kitapları vardır. Onların kitaplarını okuyup, yüksek, seçilmiş olduklarına inanan ve bunun için onları seven de, onların ruhlarından feyiz alır” buyurdu.

 

 

 

Abdüllatif Uyan'ın önceki yazıları...