Safvan bin Süleym "kuddise sirruh" -3-

Edeb nedir? İslâm alimlerinden büyük âlim ve velî, Sözleri, herkes için olurdu faideli. O bir gün buyurdu ki; (Bu Hak dostu velîler, Kararmış gönüllere, hayat ve nûr verirler. Onlardan birisine, rastlayıp onu sevmek, Öyle bir nimettir ki, benzeri bulunmaz pek. Çünkü böyle bir zâtın, bir şefkatli nazarı, Temizler gönüllerde, olan kir ve pasları. Edebilmek için de, ondan çok istifade, Edepli olmalıdır, yanında pek ziyade. Edep''in bir tarifi, "İtiraz etmemek"tir, Onun her bir emrine, hemen "Peki" demektir. Bu Allah adamları, öyle büyüklerdir ki, Meselâ bir beldeden yürüyüp geçse biri, O zâtın hürmetine, o yere Hak teâlâ, Tam kırk gün müddet ile, göndermez kaza belâ. Çünkü onlar, Allah''ın sevgili kullarıdır, Onların hürmetine, belâ geri alınır. O büyük insanların hürmet ve hatırına, Her kim dua ederse, kavuşur muradına. Büyük nimet ise de, Allah dostu bu zevât, Kalplerini incitmek bir felâkettir fakat. Çünkü onlar, Allah''ın sevdiğidir, dostudur, Onları incitenler, bulamaz rahat, huzur.) Bu zât insanlar ile, ne zaman etse sohbet, Derdi ki; (Ey insanlar, ölüm vardır âkıbet. Sakın aldanmayın ki, çabuk geçer bu dünya, Bu hayat, bir hayaldir, yahut sanki bir rüyâ. Bu fâniye aldanan, bulamaz huzur sevinç, Aklı olan, gönlünü kaptırır mı buna hiç? Sadece "dünya için" çalışırsa bir kimse, Verir Allah dünyalık muradı her ne ise. Eğer "Ahiret için" çalışırsa bir insan, Allah ikisini de, o kula eder ihsan. Dünya ile âhiret olamaz bir arada, Ahirete çalışan, kavuşur dünyaya da.) Bir gün de buyurdu ki; (İman, bir "mum"a benzer, Sanki "fener" gibidir, etrafında ameller. Nasıl çabuk sönerse, mum, feneri olmadan, İman da gidebilir, ibadet yapılmadan. "Din", Allah tarafından gönderilen bir yoldur, Ebedî saâdeti sağlayan, yalnız odur. Din diye, insanların uydurduğu ne varsa, Hepsi de dinsizlik ve kâfirliktir bilhassa. Her kim îman edip de, yapacağı her işi, İslâma uydurursa Müslüman"dır o kişi. Kim de İslâmiyyeti, nefsinin arzusuna, Uydurursa, kâfir ve münafık denir buna.)