“Üzülme, Allah, rızka kefîldir"
Bahşî Halîfe, “rahmetullahi aleyh” Anadolu’da yetişen velîlerdendir.
Amasya'ya bağlı Taşova'nın Uluköy kasabasında doğdu.
Amasya'da vefât etti.
Vefat tarihi, 1520'dir.
Bu zâtı çok seven biri vardı o devirde.
Ancak seneler sonra, muhtaç bir hâle düştü!
Çalışacak hâlde değildi.
Zîra bir hayli yaşlı idi.
Kimi kimsesi de yoktu.
Bahşî Halîfe de göçmüştü dünyâdan.
O olsaydı, yardım ederdi.
Ne yapacağını şaşırdı.
Daralmıştı.
Bunalmıştı...
Bir gece bu üzüntüyle yatıp uyudu.
Bu büyük velîyi gördü rüyâsında.
Çok sevindi.
Bahşî Halîfe;
“Üzülme, Allahü teâlâ rızıklara kefîldir. Yarın işin hâlledilecek, sevineceksin” dedi.
O anda uyandı.
O büyük zâtı görmenin zevkiyle unutmuştu her derdini.
Az sonra kapı çalındı.
Açtığında, hiç tanımadığı bir kişiyi gördü eşikte.
“Buyurun” dedi.
Adam, elinde tuttuğu altın dolu keseyi uzatıp;
“Bunu alın, bitmeden yine gelirim” dedi.
Ve dönüp gitti.
“Kimsin?” diyemedi.
Ancak rüyâsını gördüğü için anlamıştı onu kimin gönderdiğini.
Fâtiha okudu rûhuna...
