Vehb bin Münebbih "kuddise sirruh" -3-

Ömür bitiyor!.. Allah adamlarından, büyük bir velî idi, Söz ve nasihatleri, pekçok faideliydi. O bir gün buyurdu ki; (Azalmakta bu ömür, İnsan çok yaşasa da, nihayet bir gün ölür. En büyük sermayesi ömrüdür bir insana, Onu, boşa geçirmek yakışmaz Müslümana. "Tasavvuf"u, yediyüz büyük âlim ve ârif, Hepsi, kendine göre yaptılar birer târif. Büyüklerden biri de, şöyle buyurmaktadır; "Tasavvuf, zamanını çok iyi kullanmaktır." Önce, mühim olanı kim yaparsa her işte, En iyi mutasavvıf, dünyada odur işte. Sağlıklı geçen ömür, çok büyük bir nimettir, Maksat, salih amelle bu ömrü bitirmektir.) Bir gün de bu velî zât, genç bir talebesine, Şu nasihati yazıp, gönderdi kendisine. (Bil ki bu dünya fâni, ebedîdir âhiret, Bir gün ölüm herkese gelecektir âkıbet. Büyük nimet bilerek, şu kısacık hayatı, Kazanmak lâzım gelir, sonsuz olan rahatı. Ey oğlum, tavşan gibi gözü açık olarak, Daha ne vakte kadar, sürecek bu uyumak? Halbuki bu gafletin sonu "rezil olmak"tır, Dünya ve âhirette bir şey kazanmamaktır. Mü''minûn sûresinde, bu babta cenab-ı Hak, Buyurdu; (Yaratmadım sizi abes olarak.) Yâni yaratıldı ki bu insan ve cinnîler, Allahü teâlâya ibadet eylesinler. Sırf ona "kulluk iken, yaratılış gayemiz, Nasıl bunu unutup, isyan edebiliriz? Ne kadar yaşasa da, ölecektir her insan, Ve hesap verecektir, o gün her yaptığından. Belki girmez bu sözler kulağına şu anda, Gençsin, için kaynıyor, aldatıyor şeytan da. Dünya nimetlerinin içinde yaşıyorsun, Her bir istediğini, kolayca yapıyorsun. İbadet zamanı da, gençliktir en münasib. İhtiyarlık günleri herkese olmaz nasib. Henüz fırsat eldeyken, güç kuvvet yerindeyken, Nasıl geri durulur, Allah''a ibadetten? Bir insanın işinden, râzıysa Rabbi eğer, İşte bu zevk yanında hiç kalır diğer zevkler. Bir insanın işini, Hâlık''ı beğenmezse, Bundan büyük bir cefa olur mu o kimseye? Cennette olanlardan, râzı olması Rabbin, Hepsinden tatlı gelir, Cennet nimetlerinin. Râzı olmamasıysa, Cehennemdekilerden, Daha çok acı gelir, azab ve elemlerden.)