Vehb bin Münebbih "rahmetullahi aleyh"

Bu zat bir sohbetinde buyurdu: (Ey cemaat, Hep "Günah işlemek"le geçip gitti bu hayat. Ölenleri görüp de hiç ibret almıyoruz, Pişman olup, gafletten yine uyanmıyoruz. İstiğfar etmiyoruz bir kusur ve günaha, "Günah"lar yığılarak artıyor her gün daha. Bu nasıl imandır ve nasıl müslümanlıktır? Müslümanlık, sadece isimde olmak mıdır? Uzun yıllar beraber yaşadığı insanlar, Şimdi mezarlarında çürüyüp toz oldular. Hepsi yerin altında çekilirken hesaba, Belki de bir çokları duçar olur azaba. Hepsi "Günah"larına pişmanlık duyuyorlar, "Keşke işlemeseydik bir günahı" diyorlar. Bu feci hallerini düşünelim onların, Zira aynı akıbet gelecek bize yarın. Öyleyse şu geçici birkaç günlük hayatta, "Günah"lardan sakınıp, bulunalım taatta.) Bir gün de buyurdu ki: (Ahireti kazanmak, "Günah işlememek"le müyesser olur ancak. Her sıkıntıya sebep, "Günah"lara girmektir, Çaresi, pişman olup, istiğfar eylemektir. Allah, "Günahkar"lara vermez muvaffakiyet, Her başarı, "İslama uymak"la olur elbet. Ahireti kazanmak isterse insan eğer, Vermemeli "Dünya"ya fazla kıymet ve değer. "Dünya" demek, Allahın sevmediği şeylerdir, Yani yasak ettiği "Günah", çirkin işlerdir. Dünyayı terk etmekle kazanılır ahiret, Lakin iki şekilde ele geçer bu devlet. Birincisi şudur ki, "Haramlar"la beraber, Bütün mubahları da kullanmaz ve terk eder. İkinci derecesi, yalnız "Günah" ve "Haram", Şeyleri terk etmeğe gösterir sırf ihtimam.) Bir gün de buyurdu ki: (İlim, amel içindir, Yoksa zordur mahşerde hesabı o kişinin. Kuru ilim, insanın yaramaz bir işine, Sürükler sahibini cehennem ateşine. Kul "Günah" işleyince, duymuyorsa ıstırap, Aklına gelmiyorsa ölüm, mizan ve hesap, Öncelerden namaza hazırlık yapmıyorsa, Kalp kırıp, gıybet edip, iftira atıyorsa, Ve hele "Kul hakkı"ndan korkmuyorsa bir kişi, Allame olsa bile haraptır yarın işi. Kalbi titremiyorsa her "Günah" işleyişte, O kalp "Hasta" olmuştur, nişanı budur işte. Beynine doldurduğu bilgi de bir vebaldir, Bu, bir Müslüman için gayet kötü bir haldir.)