"Bu merkebe binen Cennete gider!"
29 Aralık 2013 01:00
Abdullah bin Mübârek hazretleri, Tebe-i tâbiînin büyüklerindendir. Çok cömert idi. Arkadaşlarına ve muhtaçlara para vererek yardımlarına koşardı. Tam bir "Fakir Babası"ydı...
Bir gün, Şam'a gidiyordu. Yolda, ölmüş merkebinin başına oturmuş, gözyaşı dökerek kara kara düşünen birini gördü. Adamın hâline acıdı ve yanına varıp sordu:
- Bu kadar üzülmenin, ağlamanın sebebi nedir?
- Ben fakir bir kimseyim. Sadece üçyüz dirhem param vardı. Çoluk-çocuğumun nafakasını temin etmek için, bir merkebe ihtiyâcım vardı. Elimdeki parayla gidip bu hayvanı aldım. O da gördüğün gibi öldü.
Abdullah bin Mübârek hazretleri adamın hâline üzüldü. Onu sıkıntıdan kurtarmak istedi.
- Sen buna üçyüz akçe verdin. Ben senden bunu, çok kıymetli şu semeri için 500 akçeye satın almak istiyorum. Bana satar mısın?
- Satarım.
Sonra çıkartıp, beşyüz akçeyi o kimseye verdi. Adam sevinerek oradan uzaklaştı...
Ölen merkebin sahibi o gece bir rüyâ gördü. Rüyâsında kıyâmet kopmuş herkes mahşerdeydi. Baktı ki, bahçelik yeşil bir yerde bir merkep bulunmaktadır. Yuları ve palanı altındandır.
Merkebin yanında bir melek bulunuyordu. Melek şöyle seslendi:
"Kim bu hayvana binerse, ona müjdeler olsun, çünkü buna binen Cennete gider."
Fakir dikkatlice baktığında, onun ölen merkebi olduğunu anladı. Hemen meleğin yanına gelip dedi ki:
- Bu benim ölen merkebimdir. Onu bana ver.
- Evet bu merkep senindi. Fakat, öldüğünde sabretmeyip, ağlayıp sızladığın için, şimdi o başkasının oldu. Baksana yularında ne yazıyor?
Yulara baktığında, "Abdullah bin Mübârek" ismini gördü.
Adamcağız uykudan uyanınca, hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.
Hemen beşyüz akçeyi yanına alıp, Abdullah bin Mübârek hazretlerini aramaya başladı. Nihâyet onu buldu. Kendisine dedi ki:
- Ben bu alışverişten vazgeçtim. Beşyüz akçeni de geri getirdim.
- Akşamki rüyâ üzerine mi vazgeçiyorsun? Peki ben de vazgeçtim. Beşyüz dirhemi de sana hediye ettim.
Onun maksadı zaten fakiri sevindirmekti...