Hiç dinmeyen gözyaşı!..

Ali Bekkâ hazretleri, evliyânın büyüklerindendir. 12'nci asırda yaşadı. Ömrü Bağdat ve Kudüs'te geçti...

"Bekkâ" (çok ağlayan) demektir. Bu mübarek zat öyle ağlardı ki, gözyaşları yüzünde iz bırakmıştı. Bir gün bu ağlamasının sebebini sordular. O da şöyle anlattı:

-Seneler önce, aç ve susuz kalarak harikulâde hallere sahip olan bir arkadaşım vardı. Bir gün bana, "Ali, falan tarihte benim evimde ol, vefat ederken, sen yanımda bulun. Bu sana vasiyetimdir" dedi.

Nihayet dediği gün geldi ve evine gittim. Son anlarını yaşıyordu. Ama yüzünü doğuya dönmüştü. Tutup kıbleye çevirdim. Tekrar doğuya döndü. Gözlerini açıp bana dedi ki: "Ali, hiç uğraşma, benim İslam'dan nasibim kalmadı!" Sonra, Hıristiyan ruhbanlarının söylediği küfür olan, imanı gideren sözler söyleyerek öldü... Olay duyulunca cesedin etrafını kalabalık sardı. Kızanlar ve "bizim sonumuz ne olacak" diye ağlayanlar vardı...

Ben de aldım başımı köyden dışarı çıktım... Giderken, benim sonum ne olacak diye hem ağlıyor hem tövbe ediyordum... Saatlerce yürüdüm. Bir Hıristiyan köyüne gelmiştim. Ortada bir cenaze, etrafında toplanmışlar. Sövüp sayıyorlar. Beni görünce, hışımla yerdeki cenazeyi göstererek, "Ali Hoca! Bu bizim dinimizi reddetti, kelime-i şehadet söyledi ve 'ben Müslüman olarak dünyadan ayrılıyorum' diyerek vefat etti. Biz de bunun cesedini ne yapalım, diye düşünüyorduk?" dediler. Ben de, "Ne güzel, hak din üzere öldü, bunda kızacak ne var" deyince, iyice köpürdüler, "Bu bizim ruhbandı, hainlik etti, sonunda dinimizi reddetti, bâtıl yolda olduğumuzu söyledi 'Gelin siz de Müslüman olun, hak din Müslümanlıktır' gibi bize sonunda güya nasihat diye hakaretler etti" dediler.

Onlara dedim ki: "İleride benim bildiğim bir köyde, biraz önce sizin dininiz üzere ölen biri var. Onun da cenazesi ortada kaldı. Bu iki cenazeyi değişelim mi?"

"Hemen değişelim" dediler. Bunun üzerine, cenazeleri değiştik. Onlar onu kiliselerinin yanındaki kendi mezarlıklarına getirip gömdüler. Biz de bizimkini alıp, yıkayıp kefenleyip, cenaze namazını kıldık, bizim mezarlığa defnettik... İşte bu olay üzerine senelerdir ağlıyorum, son nefeste benim halim ne olacak diye hep korku içindeyim. Ağlayışımın sebebi budur!..