"Yaklaş ve ellerini ateşe sok!"

Bugün, büyük âlim ve velî Muhyiddin-i Arabi hazretlerinin vefat yıl dönümüdür. "Şeyh-i ekber" ve "İbn-i Arabi" olarak da tanınır. Endülüs'te (İspanya'da) doğdu. 1240 yılında 78 yaşında Şam'da vefat etti...

İbn-i Arabi hazretleri, Sadreddin-i Konevi'nin üvey babasıdır. Zahir ve batın ilimlerinde kâmil idi. Fıkıh ve kelam ilimlerinde müctehid idi. Zekâsı pek çok, hafızası harikulade idi. Sultanlardan, valilerden, beylerden çok saygı görür, pek çok hediye gelirdi. Ancak o, hepsini muhtaçlara, gariplere dağıtırdı...

Bu mübarek zat, beş yüze yakın kitap yazmıştır. Yazdıklarını anlayabilmek için, âlim olmak lazımdır. Cahiller, anlamayınca bu zata "zındık" dedi. Hatta "kâfir" bile diyenler oldu. Âlimler, ârifler ise, veliy-yi kâmil olduğunu anladılar... Menkıbeleri çoktur. Birisi şöyledir:

Bir gün Şeyh-i ekber hazretlerinin sohbetine ateist bir felsefeci gelmişti. Peygamberlerin mûcizelerini inkâr ediyor, her şeyi felsefe ile çözmeye kalkışıyordu. Soğuk bir kış günüydü. Ortada, içinde ateş yanan büyük bir mangal vardı. Filozof; 

-Cahiller, İbrahim peygamberin ateşe atıldığını ve yanmadığını zannederler. Bu mümkün mü? Zira ateş yakar kavurur. Çünkü yakma özelliği vardır, gibi sözler söyleyince Muhyiddin-i Arabi hazretleri;

-Allahü teâlâ, Enbiya suresinin 69. âyet-i kerimesinde mealen; "Biz de: Ey ateş! İbrahim'e karşı serin ve selamet ol! dedik" buyurmaktadır, dedi ve ortada bulunan mangalı alıp, içindeki ateşi filozofun eteğine döktü. Bir taraftan da ateşi eliyle iyice karıştırdı...

Hiç böyle bir şey beklemeyen filozof donup kaldı. Ateşin, kendi elbisesini ve Muhyiddin-i Arabi'nin elini yakmadığını görünce iyice şaşkına döndü! Şeyh-i ekber, ateşi tekrar mangala doldurup, filozofa;

-Yaklaş ve ellerini ateşe sok! dedi. Adam ellerini uzatır uzatmaz, ateşin tesirinden hemen geri çekti. Bunun üzerine felsefeciye;

-Ateşin yakıp yakmaması Allahü teâlânın dilemesiyledir, şimdi anladın mı? buyurdu. Adam, yaşadıkları karşısında hemen Kelime-i şehadet getirdi ve iyi bir mü'min oldu...