Cevabın sorusu

Vardığımız bütün sonuçlar aynı noktada birleştiriyor bizi ve yine bütün ipuçları hep oraya götürecek. Bir tek problemimiz var: Çocuklarımızı yetiştiremiyoruz! Ve bir tek cevabı var bütüün soruların: Bunu, başaramadığımız müddetçe, başımız bitten ve kaşıntıdan kur-tu-la-ma-ya-cak!

İşte bütün yazıların başı da budur, sonu da...

İstediğin soruyu sor, cevabı şudur: İnsan yetiştiremiyoruz!

İnsan yetiştirmek demek; çocuk yetiştirmek, demektir. Çünkü bütün ağaçlar önce fidandı, sonra ağaç oldular; kimi çınar ağacı, kimi hurma ağacı, kimi de bilmem ne ağacı!

*

Şimdi dikkatle bakın, size ne göstereceğim:

Ortalarda balonlar dolaşıyor fakat kaşı gözü olan, rengârenk kıyafetler giymiş balonlar... Siz mi üflediniz onların içine?

Sizler değilseniz üfleyen, peki kimin nefesi var o balonların içinde?

İşte bu soruya titremeyen yüreklere yazıklar olsun!..

Görmüyor musunuz ki her harfin her tırnağından kanlar sızıyor, canlar kaçıyor, ruhlar uçuyor! Bu nasıl bir ihmal, unutmuşluk cinnetidir ki; cennetin yollarına, kibir veya gaflet tepelerinden kayalar yuvarlıyor?

Kırk kişi uğraşsa kırk yaşında birinin programını sıfırlayamaz ama bir kişi kırk çocuğu programlayabilir. Bunun seni beni yok, kim çalışırsa o kazanır. Öyleyse yarınlarda sorulacak soruların cevabını söyleyebilirim size. Bu ne kehanettir ne de keramettir çünkü cevap bellidir:

Kazananlar, çalışmış olanlardır...

*

Şimdi elinizi vicdanınıza koyun... Biliyorum ki yine birçoğunuz; bu yazıyı "sadece okumuş olmayı" önemli bir iş yapmış olmak sanacak ve tanıdıklarıyla paylaşmayı kendinize angarya bileceksiniz. Hâlbuki bilmemiz gereken şudur: Benim burada gördüğüm çocuklar da, sizin orada gördüğünüz yarının büyükleri de "bizim" çocuklarımızdır.

Bunun "her çocuk benimdir" inanışından başka yolu yok!

Ben sizden destek alacağım ve siz de benimle irtibata geçeceksiniz! Yarınların insanlarını henüz çocukken yetiştireceğiz... Veya sokaklarımızda, boş kozalaklar yuvarlanmaya devam edecek!