Futbolun kantarı olmaz

Eksiklerin yerine o bölgeye devşirmek yerine o bölge alışkanlığı olanları tercih eden bir kadro yapısı ile Amrabat'ın aktif hücum silahı haline dönüştürüldüğü Kayserispor'un maçından futbol adına umutluydum... Amrabat-Eboue eşleşmesi maçın düğümü ve en ilginç tarafı olacaktı. Nitekim Eboue'den kaçtığı zamanlarda; ama o da sadece ortaya ve sağa gittiğinde etkili olabildi Amrabat. Onun dışında iki kanadı da kullanarak gelen Galatasaray daha etkili ama son vuruşlarda yetersizdi. Ne zamanki tabela Kayseri plakası olan 38'i yazdı, işte o anda bir kafacı olmayan Elmander'in kafası geldi... İlk yarıda, en adaletli ve gördüğünü çalan ve görmediğini de uydurmayan bir hakem bulunca kilidi vuran ve karşı kilide de anahtar uyduran Galatasaray'ın bariz üstünlüğü vardı. İkinci yarının merak konusu ise, bir türlü oyunu tutma becerisini geliştiremeyen Galatasaray'ın oyunu mu, skoru mu kovalayacağı sorusunun cevabıydı... Başrol oyuncusu Amrabat sağda başladı, sola gitti, ortayı zorladı ve hep dişine göre birini aradı. Duran topların hepsine gitti. Omuzu da o attı, dirseği de ve bütün çalımları da. Belki formaları da eve götürüp o yıkamıştır... Sürekli top kaybeden ve atak üstüne atak yiyen Galatasaray "geliyorum" diyen golü bekliyordu yine ve Terim çıldırmak üzereydi... Dakika sayarak oynamaya başlayan Galatasaray, oyunu tamamen domine eden rakibi karşısında usta bir plaseyle ikinciyi de buldu. Oyunun adaleti böyle demese de, kalite farkı maçı 0-2'ye getiriverdi. Aylardır oynamadığı halde kendini hazır tutan ve akıl dolu oyunu kurgulayan Ayhan'ı da ayrı bir yere koyup saygıyla alkışlamamız gerekiyor... Sonuç olarak bu maçı Galatasaray'ın; oynayıp da kazanamadığı ve bazı düdüklere kurban verdiği birkaç maç var, onlara sayması gerekiyor... Cimbom'un klası 60 dakika gol hariç her şeyi yapan Kayserispor, akıl ve ustalıkla donatılmış rakibinin kalitesine yenildi, oyununa değil.