Vesikan yoksa köşk de yok!

Bir gün kadıncağızın biri Belh padişahına gelir, 'Ben seyyideyim, bize kalacak bir ev ver' der.

Bir gün kadıncağızın biri Belh padişahına gelir, "Ben seyyideyim, bize kalacak bir ev ver" der. Padişah, "Vesikan var mı?" diye sorunca, kadıncağız kırık kalple bir Mecusi'ye gider. Ona da aynı şeyleri söyler. Mecusi "hay hay" der. "Hazret-i Muhammed'in torunları gelir de boş çevrilir mi hiç, al sana ev, al sana hizmetçi" der. Belh padişahı o akşam rüyasında Peygamber efendimizi görür, köşkler görür. Resulullaha (sallallahü aleyhi vesellem) gider. "Ya Resûlullah, bu köşkler kimin?" der. O da, "Müslümanların" buyurur. Belh padişahı, "Ben de Müslümanım" deyince, Resûlullah efendimiz "Vesikan nerede?" buyurur. Bu rüya üzerine Belh padişahı uyanır. Belh şehrinde o seyyide hanımı arar ve Mecusi'nin evinde bulur. Belh padişahı Mecusi'ye "Ben ona ev vereceğim" der. Mecusi: "Geçti artık. Ben bu seyyide hanım gelince Müslüman oldum. O gece rüyamda Resûlullahı gördüm. Cennette Müslümanların köşkleri vardı. Peygamberimiz, "Bu köşkler Müslümanların, sana vesika sormak yok, geç şu köşke otur" dedi. Seni de gördüm ne olmuşsa, saçını başını yoluyor, vesika vesika diye kıvranıp duruyordun. Sabah rüyamı anlattığım hanımım ve çocuklarım da hepsi Müslüman oldular."