Akın Göksu

Kar herşeye hükmetti. Önce "oynansın - oynanmasın" tartışmaları, sonra oynanan maç ve bu karşılaşmada hava şartlarına uyum sağlayan ve sağlamaya çalışan futbolcular.. Zaten bu şartlara, daha doğrusu kara ve buza ayak uyduramayanlar, maçın sonucunu belirledi.

F.Bahçe'ye kahramanlar lâzım... Maç gitti, geldi... Önce Trabzon'un golü, F.Bahçe'nin golleri.. Sonra da Trabzonspor'un golü... Her gol ardından sahada değişik futbol sergileyen F.Bahçe... Koskoca F.Bahçe, sahada skora göre oynuyorsa yazıklar olsun!.

İlhan Mansız ve Pascal Nouma'dan önce ve sonrası vardı maçın. Öncesinde Lucescu takımını 3 - 1 - 3 - 1 - 2 düzeninde oynattı. Bu kurguda hücum bölgesinde Ahmet Dursun ve Sergen ileri ikiliyi oluşturdu.

Özellikle ilk yarı ve dolayısıyla maç Beşiktaş için bir şovdu. Bu noktaya gelmek kolay değil tabi. Giderek dikkatimizi çeken en önemli olgu, Beşiktaş'ın fizik gücündeki inanılmaz tırmanış... Kalecisinden en uçtaki futbolculsuna kadar yüksek tempo, aynı dozda ihtiras ve yardımlaşma...

Mükemmel bir karşılaşma seyrettik. 5 haftadır tırmanış yapan Trabzonspor, yıkıldı denilen G.Saray. Futbol enteresan oyun. Medyanın bu son haftalarda sürekli üzerine gittiği G.Saray, ligin en zorlu takımı Trabzon karşısında herkese cevap verebilecek yüksek performansta bir futbol ortaya koydu. Motivasyondu bütün G.Saray'ı harekete geçiren. Bir takımın üstüne bu

Futbolun kolayı kalmadı... Beşiktaş, Elazığspor karşısında özellikle ilk yarıda mükemmel bir performans koymasına rağmen sonuca gitmekte zorlandı.

Dilimiz varmıyor ama yine de söylemek zorundayız Rüştü için... Maçın başında iki defa ayaklarıyla topa müdahale etti ve inanılmaz hatalar yaptı. O ne stres, o ne gerilim?.. Dünya üçüncüsü olmuş bir takımın kalecisi nasıl böyle bir stres içinde olabilir, ben anlayamadım. Stres altında o golü yiyeceği de belliydi. Adam 30 metreden vurdu ve gol.

Büyük antrenör olmak, kendini sürekli ıspatlamakla mümkün. Beşiktaş için umutsuz başlayan bir sezon, giderek mutlu sonu işaret ediyor gibi. Yüksek tempo, mükemmel koordinasyon, futbolcularda kazanma hırsı. Bu maç için söylenebilecek en kısa ifade bunlar...

İnsan Türk futbolu adına üzüntü duyuyor. Maçın o kadar çok olumsuz yönleri var ki, hangi birini sayacağınızı bilemiyorsunuz.

Çok zor bir maç yaşandı. Hem Beşiktaş'ın hem Gaziantep'in liderlik mücadelesi özellikle ilk 45 dakikada oyunda görselliği bozdu. 3-5-2 düzeninde oynadı her iki takım da. Zaten bu sistem anlayışları futbolda da güzelliği yaşatmıyor.

Bilineni ispat etmek çok kolay. İşte dün akşamki G.Saray'ın hali bu. G.Saray bu yıl istikrar kazanamadı, takım olamadı ve Şampiyonlar Ligi'nde işi zor.

Barcelona maçı sonrası Arif, Felipe, Ayhan kadroda görünmediler. İstanbsulspor maçında Terim'in gözdeleri bu defa Ümit Karan ve Baliç oldu. G.Saray'da henüz işlemeyen sistemi Fatih hoca oyuncularını sık sık değiştirerek mutlaka başarmak istiyor. Gerçi İstanbulspor maçında Baliç, sistemin yürümesini sağlayacak adam olamadı ve Ümit Karan santrforda beklenen seviyede değildi ama doğru yoldaki G.Saray'da gelişmeleri görüyoruz.

Hasan Şaş ikinci yarıda oyuna Fatih hoca tarafından alındı. Bu, G.Saray'ın Barcelona karşısında son kozuydu ve yetmedi.

Derbi maçların görüntüsü dünkü maçta değişti. Karşılaşmada ne bir estetik, ne bir heyecan, ne bir gol pası, ne de futbol adına olumlu bir hareket görmek mümkün olabildi.

Önce G.Saray'ın iyi yolda olduğunu gördük, bu karşılaşmada. Ama eksikler var... G.Saray 4-2-2-2 gibi bir düzenle sahada mücadele etti. Geri dörtlünün önünde Batista - Ayhan onların önünde Felipe - Hasan ileride Arif ve Christian. Bu; şu görüntüyü getirdi. G.Saray hücumda oyun alanının sürekli olarak orta geniş koridorunu kullanmak mecburiyetinde kaldı.

Tekerlek kırıldıktan sonra yol gösteren çok olur. Beceri ise tekerlek kırılmadan yön gösterebilmek... Medyaya dün bakınca Serdar Bilgili ve arkadaşları için söylenmeyen söz kalmamış... Onlar bunları nasıl yalayıp yer bilemiyoruz. Bizim bildiğimiz Beşiktaş'ın düştüğü durum...

Şampiyon olmanın inanılmaz arzusu G.Saray'da bitmiyor. Senenin başında 11 futbolcu ayrıldı, herkes birşeyler umdu, bu sene G.Saray biter diye. Dün akşamki lige veda maçında sanki takımdan 11 futbolcu daha gitse, yerlerine birileri gelecek, G.Saray yine şampiyon olacak gibi oynadı.

Bütün stad Beşiktaş sahaya çıktığı andan itibaren bağırmaya başladı: "Erman bize kafa atsana." Bu yetmedi. Maç başladı, yine bütün stad, "1 - 2 - 3 yetmez, 4 - 5 - 6 olsun, Metin - Ali Feyyaz atsın, Beşiktaşım şampiyon olsun" sloganları ile inledi.

G.Saray bu işlere alışkın. Son derece kritik Ankaragücü maçında şampiyonluğa alışkın bu takımın güven verici futbolu maç boyunca devam etti. G.Saray'da maç boyunca gözlediğim en büyük özellik bu oldu.

Komedi, hem de bin kere komedi. Herkes Beşiktaş-Fener derbisinin sırtından geçinmeye çalıştı. Bu sene bir derbi maç yönetsin diye görev verilen hakem Muhittin Boşat, maçın 20.dakikasından sonra tek kelime ile zırvalamaya başladı.