Akın Göksu

Aykut Kocaman'ın kişiliğine uygun bir karşılaşma oldu. İstanbulspor son derece sakin, ne yaptığını bilen bir futbol ortaya koydu.

Özellikle ilk yarıda Beşiktaş'ın orta saha kurgusu yetersiz kaldı. Tümer ve Pancu maçın sonucuyla oynadı.

Küçük bir yağış futbolu bu kadar etkiler mi? Doğrusu şaşırdım kaldım. Lucescu sahaya sürdüğü 11'le sadece galibiyeti düşündüğünü açıkça gösterdi. İlhan Mansız, Ahmed Hassan, Giunti gibi daha çok hücuma yönelik futbolcuların ilk 11'de yer alması bunun açık belirtisi oldu.

Beşiktaş'ta yazarı-çizeri pek çok eleştiri getiriyor. Kim ne derse desin, zengin kadronun istenilen formatta oluşturulması ve oynatılması Beşiktaş için her şartta kolaylıkla sağlayabiliyor. Lucescu'yu "Ahmed Hassan'ı ilk 11'e almıyor" diye eleştirenler oldu. Görüldü ki, Beşiktaş öyle de oynuyor, böyle de oynuyor. A.Gücü karşısına 3'lü savunma ile başlayan Beşiktaş, Emre'nin ne kadar iyi bir transfer olduğunu gördü. Ahmed Hassan'ın ilk oynadığı Samsun maçında attığı gollerle yaptığı primin kendisine agresif bir ruh hali getirdiği de bu maçta görüldü.

Lucescu neden bildiğinden sapsın? Futbolda takım olmak önemli değil mi? Geçen senenin şampiyon kadrosu tabii ki ufak değişikliklerle bu yıl da görevini sürdürüyor. Bu son derece tabii bir durum.

Maçın son bölümünden başlayalım. Beşiktaş 7 dakika kala bütün topları rakibine verdi. İnanılmaz pas hataları yaptı. Özellikle oyuna sonradan giren Yasin ve Tümer sık sık pas hataları yaparak inanılmaz sıkıntılara yol açtı. Bu sıkıntıların ardından Sergen golü attı, herkesi rahatlattı... Zor maç tabii... Gerçi Beşiktaş geçen hafta şampiyonluğu garantilemişti ama, önemli olan ezeli rakibinin önünde şampiyon olmaktı, bunu da başardı.

Şampiyonu belli edecek bu maça imzasını Ronaldo ve Dobrowski attı. Şimdiye kadar 11 penaltıdan 5'ini ancak kullanabilen Beşiktaş, neden böylesine önemli bir maçta penaltı sorununu çözemedi.

Hava sıcaktı, futbolcuların top oynamasını önemli ölçüde etkilediği söylenebilirdi. Beşiktaş şampiyonluğa oynuyordu. Her hafta olduğu gibi yine stres içindeydi. Maçı belirleyen en önemli unsurlar, penaltılardı. Ve Adanaspor'a verilmeyen bir penaltı kararıydı.

Maç sabaha kadar oynansa; değişik hiçbir şey göremezsiniz. Çünkü, Hüseyin Kalpar 3'lü defansla oynattığı takımında adam savunması yaptırarak, maçın adını koydu. Sıkışan Altay savunması önünde bu sıkışıklığı açabilecek yetenekte olmayan bir Beşiktaş seyrettik.

Lucescu'yu maçtan sonra dinleme fırsatı da buldum. Diyor ki; "Stres var, üzerimize geliyorlar." Bunların hiçbirine katılmak mümkün değil. Ben de size başka birşey söyleyeyim. Bu sene bu kadar kötü futbol görmedim. Top, top olalı herhalde bu kadar eziyet çekmemiştir. Yahu, iki pas üst üste yapılamz mı?

Dobrowski ortadan hücum ediyor, solunda Ahmet Dursun, sağında Sergen... Ahmet eliyle işaret ediyor, Sergen'e at diye... Fener savunması o sırada bomboş ve çaresiz. Diyeceğimiz şu ki, böylesine zayıf bir takım karşısında Beşiktaş, neden farka gidemedi?

Tabii ki; iş kazasının önemli sebepleri var. Birincisi; Sergen'in olmaması. Dikkat ettiniz mi? Orta sahada bir tek oyun kurgulayan futbolcu var mıydı? Gerisini saymaya gerek var mı diye insanın aklına sorular geliyor.

Sergen'i övmesi çok kolay. Çünkü bu futbolcu öyle güzel bir futbol oynuyor ki, isteseniz de istemeseniz de kendisinden sözetmek zorunda kalıyorsunuz. Giderek fizik gücünü de artırıyor Sergen. Hem ileride, hem de geride mücadelesini kolaylıkla gerçekleştirebiliyor. Onun ayak hareketlerini uzun uzun anlatmaya gerek yok. Raket gibi kullandığı özellikle sol ayağıyla mükemmel bir frikik golü kazandırdı.

Sergen Yalçın için söylenecek tek bir kelime var; o da "mükemmel" sözcüğü. Tabii ki Sergen böyle övgüleri yüzlerce defa alan bir futbolcu. Ama gönlümüz istiyor ki; kolay kolay yetişmeyen, teknik kapasitesi yüksek futbolcular içinde Sergen yerini alsın, senelerce oynasın da millet bu özelliğe sahip futbolcu nasıl olurmuş diye hep örnek alsın.

Uzun süredir dikkat ediyoruz... Beşiktaş'ta sorunlar başlayınca özellikle maçın sonuna doğru Lucescu klasik değişikliklerini gerçekleştiriyor. Sergen giriyor, Pascal Nouma giriyor ve Beşiktaş hücum bölgesinde arayışlar içine giriyor.

Lucescu, elinden geleni kupa maçlarında yapmasını biliyor. Niyazi ile maça başlayınca bir sürpriz isim olarak düşündük önce, ama daha sona Lucescu'ya hak verdik. Lucescu'nun istediği şuydu; "Ben oyunu yavaşlatayım. İleride İlhan Mansız'la gol bulursam bulurum, işi de İstanbul'da bitirim..."

G.Saray, orta sahasındaki Volkan ve Cihan'ın mükemmel futboluyla oyunun tek hakimi oldu. Zaten F.Bahçe maça çok büyük bir stres altında başlamıştı. Sarı-lacivertliler hem streslerini yenmeyi, hem de orta sahadaki oyun kurgulamasını başaramadı.

İlk 45 dakikada G.Birliği'nin futbol şovunu, Beşiktaş nasıl durduracağını bilemedi. Özellikle orta sahadaki mücadelede Ahmet Hasan, Serkan gibi futbolcuların Beşiktaş orta sahasını nasıl yok ettiğini İnönü Stadı'nda binlerce göz seyretti. Açıkcası Beşiktaş'ın futbolcu yetersizliği bir kere daha bu kupa maçında ortaya çıktı.

Maçın skoru, futbolun nasıl olduğunu bir ölçüde gösterdi. Beşiktaş, bu sene en gollü galibiyete ulaşırken, milyonlarca taraftarı sevindi tabii. Ancak olayın diğer yüzünü de görmek lâzım. Bu maçtan önce 20 maçta 10 gol yiyen takım, Göztepe'den 3 gol yiyiyor. İşte asıl düşündürücü olan bu.

Bu maç ne ölçüye geldi, ne tartıya... Üst üste saysanız, iki tane pasın peş peşe kullanıldığını göremedik... Stres diz boyu... Slavia'nın fizik gücü çok yüksek... Beşiktaş kalesinde kaçırdıkları sayısız fırsatlar... Bire bir maçlar genellikle stres dolu olur. Önemli olan yeterli sayıyı yapıp turu geçmektir. İşte, dün akşam da böyle oldu.