Ragıp Karadayı

“Hocamı çok özledim! Ayrılık pek zormuş! Meçhul akıbetimi düşünmek beni yoruyor...”

O kadar çok görmek istediği hâlde o sesin geldiği adamı bir türlü göremiyordu...

Hocasının türbesinde hayallere dalmıştı ki, aşinası olmadığı bir sesle irkildi!..

​Epey bir piyade yürüyüşünden sonra, nihayet dağın tepesine gelebilmişti...

Medrese dolup taşıyordu. İbrahim Hakkı durmadan anlatıyor, anlatıyordu...

"Dağlarda ne arıyor? Bir gün 'kurt, kuş yemiş' diye haber duyarsanız şaşmayın!"

​"İyi güne aldanıp dostlarım var sanırsın,/Hakiki dostlarını kötü günde tanırsın..."

"Bana emr-i Hakk vâki olursa kızım Fatıma’yı İbrahim Hakkı’ya nikâhlayın!"

Evine her geldiğinde ilk göz ağrısı, sevdalısı Firdevs Hanımefendisini hatırlardı.

"Bir adam gördüm kara kaşlı, şahin bakışlı./Oturuşu, kalkışı, hepten edep nakışlı..."

O canı gibi sevdiği artık bu fâni dünyada yoktu ve aslında hiç olmayacaktı...

Bir yanda söylemek isteyip de söylemedikleri, bir yanda da söyleyip de pişman oldukları…

Genç yaşta âhirete gönderdiği Firdevs’e olan muhabbet, unutulacak gibi değildi!..

Nice hatıralar, hisler içinde ilk gece yüz yüze kaldığı odaya girdi İbrahim Hakkı hazretleri.

''Emmim ne demek istedi acaba? Çocuklarımla zevcem arasında bir mesele mi var ki?!.''

İbrahim Hakkı'nın derdi de, yükü de çoktu. O bu mesuliyetinin farkında çalışıp duruyordu.

Firdevs su rengi Bursa ipeği elbisesinin içinde bir masal perisi gibi tebessüm ediyordu...

Başını kaldırdığında; aşinası olduğu geniş sokağın içinde; iki katlı taş konağı gördü.

Sevindiğinden daha fazla, kapalı mekânda bekleyememişti Firdevs Hanım...

İbrahim Hakkı Hazretleri Erzurum yolculuğuna çıkmadan önce hocasının kabr-i şerifine uğradı...