Kartal’ın kanat sesleri

Fenerbahçe maça öyle bir başladı ki; ben diyeyim “Fırtına”, siz deyin “Kasırga!”    O üç beş dakikalık zaman diliminde Beşiktaş kalecisi Utku Yuvakuran önemli iki dokunuşla hem kendinize hem takıma öz güven yüklemesi yaptı ama eminim Sergen Yalçın baştan aşağı ürpermiştir.
Futbol böyledir, oyun içinde bir şey olur ve akış değişiverir. Öyle oldu... Beşiktaş’ın ilk kontrollü atağında Cyle Larin’in topa sihirli dokunuşu asiste dönüştü. Aboubakar öyle bir vurdu ki, taktik tahtaları parçalandı, fırtına ya da kasırga bıçak gibi kesildi.
Fenerbahçe’nin el freni çekilmişçesine duruşunun teşhisini ancak Erol Bulut koyabilir.
Bununla birlikte Lemos da, Sosa da, Novak da, hocanın 11’e monte edip güvendiği kim varsa hayal kırıklığı oldu. Ama bu onu eleştirilerden kurtaramayacak elbette.
Fark etmişsinizdir Beşiktaşlı futbolcuların ‘ellerini kollarını sallaya sallaya hareket etme alanı’ olması gerekenden çok daha fazlaydı.
Öyle ki; her iki golde de Aboubakar antrenman rahatlığında vuruşlar yaptı. Hakkını da yemeyelim Kamerun Millî Takımı’nda sinyali vermişti. Kuşkusuz Atiba ve Mensah’ın -golcüye- açtıkları alanlar eskilerin deyimiyle takdire şayandı...
Bir de Sergen Yalçın’a parantez açalım. Futbolu sevenlerin son yıllardaki takıntısı   ‘dikine oyun’ tercihi fazlasıyla işe yaradı. Oyuna futbolcu dokunuşu gerektiğinde Sergen Yalçın’ın ‘sıkıntısı’ 4K görüntüsü kadar netti.
İlginçtir değişikliklerden verim alan da Beşiktaş oldu. Fenerbahçe’yi umutlandıran maça ortak eden  Ozan Tufan’dı... Ama ‘umut’ sadece kelime olarak kaldı.
Galiba Fenerbahçe sakin kalamamanın, organizasyondan çok doğaçlama oynamasının bedelini ödedi... Beşiktaş ise “kazanan oyunun” dersini verdi.
SON SÖZ: Beşiktaşlı taraftarlar Necip’i tartışarak hem kendi enerjilerini düşürüyor hem de oyuncunun özgüvenini etkiliyor. Belki gol Necip Uysal’ın ‘geciken’ cevabıydı.

MAÇIN ADAMI: Aboubakar