"Bir çocuğumuz olsa..."

Yûsuf Mahdûm rahmetullahi aleyh, duâları kabul olan velîlerdendir. Bu zâtın hizmetlerini gören yaşlı bir kimse vardı. Mehmet Dede Ancak yaşlanmasına rağmen hiç çocuğu olmamıştı. Hanımıyla birlikte buna çok üzülüyor; - Hak teâlâ, bize de bir çocuk verse, diyorlardı. Bir gün, açtı bu derdini bu büyük velîye. Huzuruna varıp; - Efendim, otuz yıldır bu evde hizmet ediyorum. Mâlumunuz çocuğumuz olmuyor, deyiverdi. Mübarek sevgiyle baktı ona: - Üzülüyor musun? - Evet efendim. Hanım da çok üzülüyor. Bir duâ etseniz de, Rabbimiz bir "Oğul" verse bize. Ben ölürsem, bu oğlum baksa hizmetinize. O anda yağmur yağıyordu. Yûsuf Mahdum hazretleri; - Bana, bir bardak yağmur suyu getir! buyurdu. Koşup getirdi hemen. O suya, "Fâtiha-i şerîfe" okuyup; - Fâtiha, her şeye şifâdır. Bununla nice kimseler muradına kavuşmuştur, buyurdu. Ve uzattı bardağı Mehmet Dede'ye: - İkiniz de üçer yudum için bundan. İnşallah sizin de muradınız hâsıl olur. Sevinçle çıktı. İkisi de içtiler bu sudan. Çok geçmeden bir oğulları oldu. Fakat "âmâ" idi bebek. Getirip arz etti bunu da hocasına. Mübarek zat; - Bu, benim evlâdımdır, buyurdu. Üzülme, sabret. Bu çocuk büyüyünce büyük bir âlim olur ve ilmiyle irşad eder nice insanları. Sonra kucağına aldı onu. Sağ kulağına "Ezân" okudu. Sol kulağına "İkâmet". O anda Mehmet Dede'nin gözleri açıldı sevinçle. Zîra iki gözü de açılmıştı bebeğin. Gülüyordu. Büyüdüğünde, büyük bir "âlim" oldu. Ve ilmiyle feyz saçtı insanlara. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com