Çok acıkmışlardı...

Bir gün Ebül Hasan-ı Harkânî hazretlerinin evine, kalabalık bir ziyâretçi grubu geldi. Uzak yoldan gelmişlerdi. Bu sebeple hem bîtab düşmüş, hem de çok acıkmışlardı. Ancak büyük velînin evinde, yemek için bir lokma bile ekmek yoktu. Hizmetçi bu hâli kendilerine arz edince; "Ekmekliğin üstüne bir örtü at. Altından elini sokup ekmekleri çıkar. İçine bakma!" buyurdu. Hizmetçi; "Peki efendim" deyip, emri getirdi yerine ve başladı ekmekleri çıkarmaya. "Yüz kişi"den fazlaydı misafirler. Ekmekler, tepe gibi yığıldı önlerinde. Ancak hizmetçi çok şaşırmıştı bu işe. Merakını yenemeyip, örtüyü kaldırdı ve içeriye baktı. Baktı ama, bir daha ekmek çıkaramadı. Çünkü söz dinlememişti. Büyük velî; "Beni dinleyip de içeriye bakmasaydın, oradan kıyâmete kadar ekmek çıkardı" buyurdu. *** Harkânî hazretlerinin vefatı yaklaşınca; "Ölürsem, kabrimi derin kazın. Tâ ki yatacağım yer, üstâdım Bâyezid hazretlerinin kabir seviyesinden daha aşağıda olsun!" diye vasiyet etti. O gece ayrıldı dünyadan. Vasiyetini yerine getirdiler. Kabrini derin kazıp defnettiler. O gece, çok kar yağdı. Ertesi gün ziyârete gelenler, hayrete düştüler. Zîrâ bir gün evvel yokken, şimdi kabrin başında büyükçe bir "mezar taşı" vardı. "Kim getirmiş olabilir?" diye araştırırken, karların üzerinde bir arslanın "ayak izlerini" gördüler. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com