"Kardeşin kârlı çıktı"

Horasan’da yetişen ve kabr-i şerîfi Merv şehrinde olan Ebül Abbâs Seyyârî hazretleri, bir gün şunu anlattı sevdiklerine:

Vaktiyle iki kardeş vardı.

Bir de yaşlı anneleri.

Kadıncağız hastaydı.

Ve hizmete muhtaçtı.

İki kardeş, her gece sırayla hizmetini görürlerdi bu kadıncağızın.

Biri hizmet ediyordu.

Diğeri ibâdet yapıyordu.

Bir gece, ibâdet yapan genç, ibâdetten çok zevk almıştı...

Kardeşine;

“Bu gece de annemin hizmetine sen bak da, ben ibâdet edeyim” diye ricâ etti.

Kardeşi kabul edip;

“Tabii, hayhay” dedi.

O, annesinin hizmetini görürken bu, bütün gece ibâdet etti.

Yine çok zevk aldı.

Bir ara uyku bastırdı.

Ve uyuyakaldı.

Bir rüyâ gördü.

Rüyâda bir ses duydu.

Gâipten geliyordu.

Kulak verdi.

Kendisine, ismiyle;

“Ey filân!.. Kardeşin kârlı çıktı, bütün günahları bağışlandı. Sen de kardeşinin hürmetine affedildin” denildi.

Merak etmişti.

Sordu hemen:

“Hikmeti ne acaba?”

Cevâben;

“Allahü teâlânın, sizin ibâdetinize ihtiyâcı yoktur. Ama anneniz, sizin hizmetinize muhtaç. Ona hizmet etmek, nâfile ibâdetten çok daha sevaptır” denildi.