Ölsek de gam değil!..

İlk Müslümânlar, Erkam'ın evinde bir araya gelmişler; "Âh ah! Kelime-i şehâdeti bir kerecik olsun, şöyle yüksek sesle haykıramadık şu küffâra karşı" diye dertleşiyorlardı. Nihâyet bir gün; "Yâ Resûlallah! Lütfen izin verin çıkalım, kelime-i tevhîdi şu küffâra karşı avaz avaz haykıralım. Bundan sonra ölsek de gam değil" diye arz ettiler. Efendimiz üzüldü. Onları tesellî için; "Ey gönlü kırık mü'minler, gam çekmeyin. O Allah ki, İbrâhim'i Nemrud'un ateşinde yaktırmadı, İsmâil'in boynunu bıçağa kestirmedi. Biz garipleri de müşriklerin şerrinden kurtarır" buyurdu. Yüzler güldü. Gönüller ferahladı. Ardından Efendimiz; "Yâ ilâhî, bu otuzdokuz kişi ki, sana îmân etmiş, hâlis kul olmuşlardır. Bu gariplerin gözyaşları hâtırına bizi kâfirlerin şerrinden koru. Şânı yüce biriyle bu dîne kuvvet ver!" diye yalvardı. Duâ sona erdi. Cibrîl-i emîn geldi. Ve Efendimiz aleyhisselâma; "Ey Allahın Resûlü, dün Kureyş'in büyüklerinden birinin Müslümân olması için yaptığın duâyı cenâb-ı Hak kabul etti. Ömer'i seçip senin emrine verdi. O şimdi sana geliyor. Kalk, kendisini karşıla!" diye müjde verdi. Az zaman geçti. Kapı çalındı. Bilâl-i Habeşî hazretleri kapı aralığından bakınca, korkuyla geri çekilip; "Vây! Ömer gelmiş!" dedi. Bunu öğrenince diğer sahâbîleri de korku sardı o anda. Bu korku niçindi? Efendimiz içindi. O yüzden sahâbîler hemen fırlayıp Resûlullah'ın etrâfında halka oldular. Zîra Ömer, kolay alt edilecek biri değildi. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com