Çeşme

Kırşehir-Kırıkkale otoyolunda bir çeşme... Sıcak yaz güneşinde yananların uğrak yeri. Arabalar duruyor, eller, yüzler yıkanıyor, şişeler dolduruluyor. Çeşmenin alınlığında bir yazı: "Şehit Uzman Çavuş... ile babası... hayratıdır." Su soğuktu ama boğazımız yandı mı, serinledi mi bilemedim. Baba oğul... Nasıl olur ki? Olmuş işte! O çeşmenin alınlığında o uzman çavuşla birlikte er, subay ötekileri, son yediyi, ondan önceki altıyı, ondan önceki dördü.... hepsini gördüm. Çeşmenin etrafı çöplük olmuş. Boşalmış plastik su şişeleri yığınla. İzmaritler, sigara paketleri, meyve artıkları, plastik torbalar, kâğıt mendiller... Aklınıza ne gelirse..... Utandım! Çeşmenin mermer alınlığına bir daha baktım, utandım. O uzman çavuş kanını dökmüş, canını vermiş. Bu insanlar için... Yetmemiş parasını koyup suyu da getirmiş. Bu insanlar için... Bu insanlar ne yapmış? Biz ne yapıyoruz? Orayı çöplük yapıyoruz! Bu demektir ki: "Ey hayrat sahibi! Ben buraya pisleyeceğim. Gel onu da sen kaldır, temizle!" Az ötede yol kenarında bir seyyar satıcı vardı. "Tanıyorum" dedi, "bizim köydendirler." Öğrendik ki uzman çavuşun şehit haberi geldiğinde babası da kalp krizi geçirip can vermiş. O yüzden ikisi adına ailesi çeşmeyi dikmiş oraya. "Çöpler..." dedik. "Baba öyle bir adamdı ki sağ olsa zaten gelir orayı kendi temizlerdi" dedi. Bir kere daha utandık, yandık, yıkıldık. Böyle vefasız, böyle hoyrat, böyle duygusuz, böyle saygısız, böyle pis olmak... Şehirler arası yollarda önünüzdeki arabanın penceresi açılıyor bir kâğıt mendil fırlatılıyor yola. Sonra bir su şişesi fırlatılıyor. Sonra plastik bir poşet... Sonra izmarit. Sonra boş sigara paketi... Mesire yerlerindeki çöpler, denizdeki çöpler, derelere atılmış çöpler... Gözlerinize inanamıyorsunuz. Sayın başbakanım! Sigaraya savaş açtınız. Çok iyi! Vatandaşı sigarayı bırakmaya ikna edip elindeki son paketi alıp saklıyormuşsunuz. Eminim işe yarıyor, sigara tiryakiliğine bir çare oluyordur. Yalnız... Son paketler sizde olsa bile boş paketler yollarda, yerlerde. Buna da bir çare bulsanız... Benim aklıma bazı çareler geliyor. Zecrî tedbirler! Onları da yazacağım. Çünkü yola çöp atarken eli titremeyen, yola çöp atarken rahatsızlık duymayan, elindeki sigarayı, şunu, bunu ortalık yere fırlatırken utanmayan insan medenî insan değildir.