Güneş ve Gökhan Gönül

Böyle bir Süper Final'de (!) Trabzonspor'un oynadığı futbol kendi adına yakışmadı. Trabzonspor, sahaya sanki, rakibin futbolunu bozmak için çıkmış gibiydi. Kimin nerde, ne oynadığını değil biz, Şenol Güneş bile anlamamıştır! Sahada oynayan futbolculardan çok iyileri yedek kulübesinde olan bir takımdan daha iyi futbol beklenemezdi. Glowacki, Adrian ve Cech neden ilk on birde olmaz anlamak mümkün değil. Trabzonspor'un, Fenerbahçe önünde en kötü tarafı, orta sahasıydı. Colman, Zokora ve Alanzinho, birbirlerinde o kadar kopuk oynadılar ki, sanki aynı forma altında başka takımlar için mücadele ettiler! Bu arada Şenol Güneş, herkesin gördüğü bir şeyi nedense göremedi! Gökhan Gönül, Trabzonspor defansının sol tarafını hallaç pamuğu gibi attı, Güneş, bırakın bir tedbir almak, sanki başka bir takımın teknik adamıymış gibi oralı bile olmadı. Bu arada takımın en formda ismi, Olcan'ın da kötü bir gününde olması, Trabzon'un balans ayarının bozdu! Burak, her zaman ki gibi yine yalnızları oynarken, Fener defansı arasında kayboldu. Trabzonspor'da, biraz Mustafa Yumlu ile Halil çırpındı o kadar. Fenerbahçe, şampiyon olmak için mutlak suretle bu maçın kazanılması gerektiğini bilerek maça çok istekli ve daha ilk dakikalarda golü arzulayan bir oyun sergiledi. Sow'un, Tolga ile karşı karşıya atamadığı pozisyondan sonra gol adeta geliyorum sinyalini verdi. Bu arada Emre, yine oyunu geren isimdi. Bir pozisyonda Bülent Yıldırım'a rest çekmesi, doğrusu onun adına belki bir başarı (!) ama Yıldırım adına, kötü bir puandı. Sonuç olarak daha çok isteyen ve futbol adına pozitiflikleri sahaya yansıtan ve galibiyeti hak eden taraf Fenerbahçe'ydi.