Birçok TV kanalından çok çeşitli dizi, film, haber ve yapımlar geliyor ekrana günün her saâti... İstesek de istemesek de izliyoruz birçoğunu; çoluk-çocuk ve ailece...Tek bir odadan ya da ayrılarak; farklı odalardan ve tek başımıza. Aynı yuva içerisinde ama ayrı hânelerde paylaşıyoruz iletişimimizi; birbirimizden kopuk bir biçimde... Böylece ne mi oluşmaya başladı bir gün?.. Bir gün insan 'virgül'ü kaybetti. O zaman zor cümlelerden korkar oldu. Ve basit ifadeler kullanmaya başladı. Cümleleri basitleşince düşünceleri de basitleşti. Bir başka gün 'ünlem'i kaybetti. Alçak bir sesle ve ses tonunu değiştirmeden konuşmaya başladı. Artık ne bir şeye kızıyor ne de bir şeye seviniyordu. Bir süre sonra 'soru işareti'ni kaybetti ve soru sormaz oldu. Hiçbir şey ama hiçbir şey onu ilgilendirmiyordu. Ne kâinat ne dünya ne de kendi umurundaydı. Birkaç yıl sonra 'iki nokta üst üste işareti'ni kaybetti. Ve davranış sebebini başkalarına açıklamaktan vazgeçti. Ömrünün sonuna doğru elinde yalnız 'tırnak işareti' kaldı. Kendine has tek düşüncesi yoktu. Son 'nokta'ya geldiğinde, düşünmeyi ve konuşmayı unutmuş durumdaydı... Ayrı ya da aynı odalardan TV seyrederken, İnşallah 'nokta' aşamasına gelmemişizdir?!.