Anka Kuşu!
Tarihin her devrinde; bütün dünyanın gözlerinin üzerinde olduğu çok netameli bir coğrafyada yaşıyoruz. Bu coğrafyada yaşayabilmenin elbette bedeli olacaktır ve biz; bu bedeli, tarih boyunca ödeyerek bugünlere geldik.
Türk'ün mayasında; sürekli bir arayış ve Hakk'a ve hakikate yöneliş vardır. Bu yüzden, tarih boyunca göçebe yaşamış ve at üzerinden inmemiştir. Türk'ün yaratılışındaki bu üstünlük onu, hakikatlerin en yücesine, 'İLAY-I KELİMETULLAH'a muhatap ve mazhar kılmış ve böylece; hem Cenab-ı Hakk'ın ve hem de O'nun Habib-i ekreminin takdir ve muhabbetini kazanmıştır.
Öyle ki; kendinden öncekilerin en üstünleri, atlarını Atlas Okyanusu'nun kenarında şaha kaldırarak; 'Ya Rab! Bu uçsuz bucaksız deryayı önüme çıkarmasaydın; senin adını daha da ileriye götürecektim!' diyebilmiştir. O ise, karaların ve denizlerin yegane hakimi makamında; 'Allahü tealanın yeryüzündeki gölgesi' olmuştur.
Her kemalin bir zevali olduğu gerçeğine müvazi olarak; içten içe çürüyüp, dava aşkımızı ve hak ve hakikatimizi kaybettik. Bu fırsatı, asırlar boyu kollayan; Türk'ün ezeli ve ebedi düşmanları el ele vererek, üzerimize çullandılar. Cihan imparatorluğunun bakiyesi olarak; dünya üzerinde bilye gibi dağıldık; güç ve kudretimiz elimizden alındı.
Son ve can havli bir gayretle Anadolu Yaylası'nda tutunduk! İstilacı güçler de yorulmuş; onlar da barış arıyorlardı. Masaya güçlü oturmamıza rağmen (özellikle manevi güç), bu gücü inkâr ve iptalle işe başladık! Düşmana gün doğmuştu; gökte aradıklarını yerde bulmuşlardı! Topyekûn manamızı alarak, maddemizi -o da kısmen- tanıdılar.
İmparatorluk bakiyesi olarak bize, yüz senedir; 'fetret devri' yaşatılıp, patinaj yaptırıldı!
Kurdurdukları 'vesayet sistemleri'nin başına; kendilerine meftun 'vasiler' atadılar. Bu vasiler, efendilerine karşı öylesine sadıktılar ki; yerlerine, kendilerinden genel vali atasalardı, bu başarıyı elde edemezlerdi!
Vesayet yönetimlerine öğrettikleri tek şey vardı: 'En büyük düşmanınız milletin kendisidir!' Onlar da; topun namlusunu millete doğrulttular; düşman belledikleri milletle devletin arasını, açtıkça açtılar!
On yılda bir yaptırdıkları ihtilallerle; milletin seçtiklerini tepeliyor ve kendi sadık bendelerini yeniden işbaşına getiriyorlardı. Böylece; toplumun tüm kesimleri, kendi jandarmalarınca kontrol altında tutuluyordu. Güvenliğin jandarması asker, ekonominin jandarması IMF idi.
Toplum, seneler senesi; bir krizden diğerine sürüklendi; 2001 krizinde ise, sıfırı tüketerek dibe vurdu! Artık, hastanın kalbi durmuş; yarı ölü vaziyette yatıyordu. Elektro-şokla kalbi çalıştırıldı; kendine geldiğinde, önünde, her zamanki gibi seçim sandığını gördü. Seçim pusulasına baktığında; vesayet erbabının pişmiş kelleler gibi sırıtık yüzlerini iptalde tereddüt etmedi.
Vesayete karşı duruşun en büyük denemesi, İstanbul'un belediye seçimlerinde olmuş ve; pisliğin, havasızlığın, susuzluğun içinde kıvranan halk; vesayet sisteminin sürekli aykırı addettiği bir partinin adayını (Recep Tayyip Erdoğan) seçmişti.
Gecesini gündüzüne katıp, İstanbul'u temizledi; halka nefes aldırdı ve insan olduğunu hatırlattı. Ama, zift dolu beyinlere sahip, katılaşan vicdanlara bir şey yapamadı ve bir şiir okudu diye görevinden alınarak hapse atıldı. (Yarın devam. F.B.)