Koca Yusuf

Yusuf, sesler kesilince şaşırdı. Herkesin ölüm korkusu içinde doğrultmuş olduğu tüfeğe baktığını farkedince durumu anladı. Yüreği cız etti. Hemen tüfeğini indirdi. Kendisinde ölümü gören, birbirine sokulmuş ağlaşan, gözyaşlarıyla yalvaran kadın ve çocukları görünce, Otlukköy'de katledilen Türk kadın ve çocukları aklına geldi. O masumların ne suçu vardı, bu masumların ne suçu var? -Yok bre öyle bi şey. Sizi kimse öldürmeecek. Biz komitacı diiliz. Bi yere kıpırdamayın. Başkaları sizi gürmesin. Ben Tosun Beyi göreyin. Yusuf mescidin kapısını kapattı ve Tosun Bey'i aramak için çıktı. İçerdekiler, arkasından bakakalmışlardı. Ölümü beklerlerken, kurtuluş müjdesi almışlardı. Yine de endişeliydiler. Ya Tosun Bey, onların öldürülmesi için emir verirse. İçlerinden biri, diğerlerini yatıştırdı: -Korkmayin! Türkler kadın ve çocuklara dokunmaz. -Haklisin! Yusuf, Tosun Bey'i bulup durumu anlattı. Tosun Bey hemen geldi ve mescidin kapısına güvendiği üç adamını dikti ve kimseyi yaklaştırmamalarını istedi. Yusuf, tekrar Nikofski'yi aramak için mescitten ayrılırken biri arkadan seslendi: -Yusif! Yusif! Yusuf, döndü, seslenen kadınlardan biriydi, hayret etti, bu kadın nereden onu tanıyordu. -Yusif! Beni tanimadin mi? Elena, Nadya'nın arkadaşı. Yusuf, daha dikkatli baktı, Tanımıştı. Nadya'yı Paşaçık Çayı'ndan boğulmaktan kurtardığında o da yanındaydı. -Buyur bacım! Tanıdım. Kız koştu, Yusuf'un ellerine sarıldı: -Yusuf kurtar oni! Ne olur kurtar oni! -Kurtarmak mı kimi bre? -Nadya'yi. Yusuf, şaşırdı: -Nadya mı, nerede? -Kulede. Kilisenin kulesinde kilitli? Yusuf, hemen kiliseye baktı. Kilise tutuşmuş, alevler kuleyi alttan sarmıştı. -Tosun Bey! Ben kuleye çıkıyerim! Yusuf, koştu, ancak, gidemedi, Nadya'nın arkadaşı bağırdı: -Dur Yusif. Anahtari bul! -Ne anahtarı! -Kulenin anahtari! İçeri nasi gircen? Yusuf, yerinde çakılıp kaldı. Kule'nin kapısının ne kadar sağlam olduğunu çok iyi biliyordu. Hayatını kurtaran Nadya göz göre göre yanacak mıydı? ¥ DEVAMI YARIN