Koca Yusuf

Tosun Bey, Nikofski'yi götürmeleri için adamına işaret etti. Nikofski'yi kaldırıp götürdüler. Tosun Bey, hırsından ağlayan Yusuf'u omuzundan tuttu: -Yusufum! Bilirin acın çok büük. Bu cani de binnerce defa ülümü haketti. Ama, esir alınan, yargılanmadan öldürülemez. Onun hakkında makeme karar vercek. Hem, onun aazından isyanın perde arkasındakile ürenilir. Gel, şindi, çıkaam. Bu sırada, Tosun Bey'in adamlarından biri koşarak geldi: -Beyim! Beyim! Kraliçe'yi yakaladık. -Hangi Kraliçe bre! -Rayka beyim! Otlukköy'lü Kraliçe. -Üüle mi? Nerde? -Yan odada beyim. Tosun Bey ve Yusuf, yan odaya koştular. Bulgarların "Kraliçe" ilan ettikleri Otlukköy'ün öğretmeni büyük bir korku içinde odanın bir köşesine büzülmüş bekliyordu. Yusuf'un çakmak çakmak olan gözlerini görünce ağlayarakTosun Bey'e koştu: -Ne olirin beni Yusif'e teslim itmeyin! Tosun Bey, şaşırmıştı: -Bre Yusif'ten niçin bu kaa korkaasın? -Bizimkilee, Yusif'e ve üteki Türklere çok işkence ittilee, onin için korkarim. Tosun Bey, Yusuf'a seslendi: -Yusuf! Götür bunu! Yusuf'un kolundan tutmasıyla Rayka, feryadı bastı: -Hayiiir! Öldürmeyin beni! Yusuf'un onu tutup götürmek istemesi üzerine Rayka, kendini yerlere attı: -Ne olir! Kıymayin bana. Tosun Bey, müdahale etti: -Ne baarıp durursun bre! Rayka, hâlâ bağırıyordu: -Öldürcek beni! -Bre kadin ne öldürmesi! Kim öldürcek seni! -Yusif! Yusif! -Ulur mu üüle şey. Bırak kadını, en büük düşmanımız bile aman dilediinde üldürmeyiz. Yusuf! Kraliçeyi bırak. İsmail, dier esirleele birlikte Pazarcık'a gütürsün. -Peki Beyim. ¥ DEVAMI YARIN