Kurgulanmış akıllar...

Bu ülkede son iki yüz yıldan beri 'sanatçıyım' diyenlerin büyük bir kısmı 'ifade özgürlüğü' adı altında millî ve manevî değerlere küfür ederek gün tüketiyor... Küfür kervanına her gün bir yenisi ekleniyor... Fransa'da psikoloji eğitimi almış ve İtalya'da yaşayan ve birçok filmde rol almış, Papa Benedict'in Türkiye'yi ziyaretinde ise İtalyanca tercümeyi yapmış oyuncu Serra Yılmaz televizyonda diyor ki; -Başörtülü görünce korkuyorum... Öcü gibi! Birileri de çıkıp soramıyor; - Fransa ve İtalya'daki rahip, rahibeler veya papazlardan hiç korktun mu? * Zeki Alasya ise bir ödül töreninde yaptığı konuşmada diyordu ki; -Sahnesinde namaz kılınacaksa Emek sineması açılmasın! Ve daha nice sanatçıyım diyenlerin küfürlerini yazsak bitiremeyiz... Uzaktaki küfürbazlara feryad edenler yakınlardakine ses dahi çıkartmıyor... Ses çıkartmadıkları gibi muhafazakârlıkta kimseye sırayı kaptırmayanların televizyon kanallarında hâlâ küfür edenlerin filmleri oynatılmaya devam ediyor... Neden? Çünkü muhafazakâr kesim ne sanatı ve ne de sanatçıyı hiç sevmedi... Sanata düşkün olanı da yok gibidir... Sanat karın doyurmaz misali çocuklara öğüt diye verilir...Ve muhafazakâr kesim davanın ticaretini yapmayı daha çok sever... 'Üç günlük dünya' sözünü lafla söylemek dünyanın en güzel işi ama gökdelenleri diken de yine kendileri... * Sağda sanatçı yoktur... Sanatçı bizim mahallede pek gezinemez ve barınamaz... Çünkü, ayakları üzerinde kimliğiyle, kişiliğiyle durmak isteyen adamlar hiç sevilmez... Herkes sıradan biri olacak. Fukara ve boyun eğen biri olma kuralı hâlâ geçerli akçedir... Bu yüzden kendi davasını, dramını dahi romanlaştırabilen ve bir şiirin mısralarına dökebilen iki tane sanatçıdan yoksundur... Kırk yıldan beri üç-beş adam ismini sayıklayıp durur... Gerisi ise yoktur... Sağ; siyaseti, makamı ve parayı daha çok sever. Kurgulanmış akıllara teslimiyet esası şarttır... Belki bu yüzden Cemil Meriç son günlerinde hasta yatağında diyordu ki; -Boşuna bağırıyorum çünkü sağ okumuyor!