Masalını kaybedenler...
Adeta; 'Mahşer Günü' nün provasının yapıldığı kutsal topraklara ayak basmadan beyaz ihrama büründük ve milyonlarca insanın kendi derdine düştüğü, işlediği tüm günahları hatırlayarak af için kendi gözyaşlarında boğulmak için yollara koyulduk... Ağlıyorduk... Mahşeri bir kalabalıkta küçük adımlarla Kabe'yi tavaf edecektik ve belki de merhamet kapılarından bin menzil ötelerde, yüce merhamet sahibinin evine sığınmak için feryat ediyorduk... Eşiğe yüz sürmüş milyonların başlarının öne eğik af edilmek için hep bir ağızdan; "Lebbeyk Allahümme Lebbeyk!" diye Yaradana yakaracaktık. * Kimse kimsenin; üstüne-başına, yüzüne-gözüne, eline-ayağına, nerden gelip nereye gideceğine, varlığına-yokluğuna, günahına-sevabına ve kimin kim olduğuna bakmayı aklına bile getiremiyordu... Kimse kimseyi hiç tanımıyordu! Sanki, dünyadaki bütün kabristanlıklardaki ölüler uyanmış ve beyaz kefenler içerisine bürünmüş ve toplanmış gibiydi... Herkes ölmeden ölmüş gibiydi... 'Kefenin cebi yoktur!' ve'ölmeden evvel ölünüz' sözündeki kaçınılmaz hakikate teslimiyetin adresi, Kâbe'de insanlar tavaf ederken dünyanın döndüğü gibi dönecektik... Dünyanın her yerinden koşar adımlarıyla gelen insanlar tövbe kapısına yüz sürmenin telaşını yaşıyordu... * O güzel yüzlü, zamanın söz sahibi diyordu ki; "Yüce Allah, Hazreti İbrahim'e emir buyurdu, o da elleriyle Kâbe'yi yaptı... Kıymetlidir... Ama, Kâbe'den daha kıymetli yer Mü'minin kalbidir... Çünkü onu bizzat kendi yaptı... Bu yüzden çok kıymetlidir..." O'nu bu kutsal topraklarda unutmak hiç mümkün değildi... Ama S.Arabistan hükümeti kendi büyükelçiliğinin verdiği vizeyi hiçe sayarak 42 kişiyi o kutsal topraklardan geri gönderdi... Devlet Nişanı taktığımız Kral'ın bize verdiği bu nişanı ömrümün sonuna kadar unutmayacağım... İhramdan bizi çıkartıp bu ibadetten mahrum bırakanlarla ahırette Allah huzurunda davacı olacağım... Masalını kaybetmiş küçük çocuklar gibiydik... Cidde havaalanında 14 saatlik bekleyişin ardından Mekke'ye bırakılmayışımızın ve geri döndürülüşümüzün komik gerekçesini ve hikayesini Çarşamba yazımda anlatmaya çalışacağım...