İnce teller!

Dağların tepesindeki yüksek gerilim hatlarını, elektrik direklerini seven birini gördünüz mü? Fakat herkes renkli bir gece lambasının veya salona ışık döken bir kristal avizenin hayalini kurmuştur veya kurabilir. Sevilenler; onların en yakınlarında olan, onların ihtiyaçlarını gören, onların dokunabildiği veya dokunabilecekleri yakınlıkta olanlar olsa bile, aslında ve asıl sevilen bir önceki ve sonra ondan önceki ve daha sonra ondan da önceki ve, ve, ve diye devam eder... En nihayet öyle bir yere gelir ki, sonrasında; "mahlûk olan aklın düşünebildiği hiçbir şey O değildir, çünkü O ötelerin ötesidir" tarifinin sahibi olan Hak teâlâ hazretleridir... Böyle olunca; bütün sevgi, sevene en yakın olana verilse yeridir ve hakkıdır ve haktır! Sağlam olan zincirin hangi halkasına dokunabilmişsen, oraya yapışmak insanı uçuruma düşmekten kurtarır! * Bazı yolcular ise kendilerine köprü olan aracıları aşmakta zorlanırlar. Geçip gitseler, belki hemen uzun mesafeleri aşacaktılar. Fakat sanki şaşkınlık halinde, dururlar! Bu dönemde, duygu çalkalanmaları başlar: Geçtikleri o basit köprüye karşı, aşka benzer bir duyguya tutulabilirler... Kendini, ayakları altına serdiği için veya kendilerini, yok olmak karanlığından var kalmak ümidine geçirmeye çalıştığı için, ona karşı derin bir minnet duyabilirler... Yahut... Geçtikleri köprüde kusurlar görüp; ya onu sevgiyle tamir etmeye veya hırçınlıkla eleştirmeye başlarlar! Gerçek olan şudur: Bir köprünün üstünde ziyan edilen her fazla dakika; geçenin kendi yolculuğunu geciktirmek... Arkadan gelenlerin yolunu tıkamak... Köprü olmuş birini işgal etmek, yani hakka girmektir! Çiğnenen o köprünün de, aynı anda geçmekte olduğu, kim bilir nice köprüler vardır! * Bu konunun özeti şudur: Yüksek gerilim hatlarının içinden geçip küçücük odalardaki minicik cihazlara ulaşan tellerin ne kadar ince olduğunu anlayanlar anladı, anlamayanlarsa zaten anlamayacak! Bir diğer özet ise şudur: Aldığının, sana ulaşmasına sebep olanı seveceksin... Ve köprülerindeki çivilere takılmayacaksın!