İskele :)

Yaklaşık on gündür, sabah güneş doğarken evden çıkıyorum. Dünyanın en güzel kızıyla birlikte, ara yollardan sahile iniyoruz. Kimi zaman Kanlıca, ama genellikle Anadoluhisarı iskelesine geliyoruz. Havalar açık geçse de sabahlar kış sabahı; bulduğu delikten insanın içine girip dişlerini batırıyor! * Kuşlar kedilerden kaçmaz, kediler köpeklerden korkmaz oldu. Köpeklerse kendilerini kedi sanmakta! Hepsi de besili, sırtlarına tepsi koysan devrilmez ve pürneşe. Geçen gün biriyle bakıştık; kocaman, kara bir şey. Çağırdım, yanıma geldi; ben onu okşarken o da dilini sarkıtıp bana gülümsedi. Taksi durağındakilerden biri: "Neden sevdin ki, şimdi Ziliş gelip ona hırlayacak" dedi... "O da kim" demeye kalmadan, jiletli yalının köşesinden dönen bir köpek dörtnala geldi. Erkek boyunda, erkek tipinde, dipdiri, süt beyaz bir hayvan; bir bakmayla dişi olduğunu anlayamazsın... İskele meydanında sergilenecek sevgilere el koymuş, üstelik bu durumu bütün insanlarla köpekler kabullenmiş: Ya onu seveceksin ya hiç kimseyi!.. Adamın biri beştahta masada; elindeki torbadan bir şeyler çıkarırken bütün köpekler karşısına dizilmiş, Ziliş masanın üzerine çıkmış adamın ensesinden torbaya bakıyor! Sonra da öyle bir güreşe tutuştular ki, uzun uzun seyrettik. * Bugün başka şeylerden bahsedecektim aslında, ama böyle de iyi oldu değil mi? Uzaklardaki dostlara; tam da sahilden, çıpıl çıpıl dalgacıkların kokusu karışmış bir fincan Boğaz havası!.. Güvercinlerden birine de isim koyduk. Erkekler omzuna palto atmış gibi durur bilirsiniz, dişilerse ufarak ve daha koyu renklidir... E peki bu kırçıllı şey de ne! Hem de her gün orda, iskelenin güvercini... Hadi "Kıtır" olsun dedik, en azından biz hatırlarız ismiyle. Bir de Elf'çik var, yolcuların maskotu. Hiç seni unutur muyuz, tatlı böcük? "Yes Elf, black köpek ile veri güzel birds!.." :)