Son dakika ve sevgi ağacı

Takip edenler bilir, yukarıda adresi görülen sitemizde de ara sıra yazışırız ama gazetemizdeki okuyucularımızdan bazısı bunları göremiyor. Ve bazen, sıradan bir mesaj, gönüller dolusu sevgiyi, iyiliği, duayı açığa çıkarıyor. "Okuldayım ve internete giriş iznim bitmek üzere son 1 dakika :) Sizi seviyorum üstadım! Ve bütün sevgi ailesini... Sevgiler kere sevgiler!" Bu samimi cümlenin cevabı aşağıda, çünkü sadece sitede kalmasını istemedik: * Hazreti Mevla, bütün son dakikalarını ve bütün son dakikalarımızı; kendi sevdikleriyle birlikte geçirmeni ve geçirmemizi kısmet etsin inşallah... Sığınaklarımız sığınılmaya değer olsun, adres sorduklarımız adresleri bilenler olsun... Son dakikalar, son nefesler gibi. Son, demek; ardından bir gelen olmayan demek! Son dakikanın ardından gelen başka dakika, son nefesin ardından gelen başka nefes yok... Son tren gitti mi başka tren yok... Hayat ne kadar kıymetli... İşte hayat, bu kadar kıymetli! Nereye gittiğin değil de; oraya niye gittiğin, işte bunun için çok önemli... Ne söylediğin elbette önemli; ama onu niçin söylediğin, daha da önemli... Her dakikan, bir son dakika kadar kıymetli aslında; bilirsen! Neler hatırlattın, çocuk... İyi ki hatırlattın. * Sevgi ise bir çınar ağacı gibidir. Görünen dalları kadar görünmeyen kökleri de var. Bütününü görmek neredeyse mümkün değil; yani bunun tamamen açıkta olması, köklerin dışarıda olması ağacın ölmesi demek. Bu yüzden gizlidir kökler ve üzeri toprakla örtülü olduğu için herkes göremez... Ve hatta sevgi ağacı biraz da bu gizlilikten beslenir! Görür gibi bilmek içinse zamanın gelmesi, vaktin olması, sürenin dolması lazım... Manânın oraya gitmesi değil; insanın buraya gelmesi lazım... Senin manâya gelmen, özü bulman lazım. Hoş geldin, mi demeli yoksa sana da? M:)